Vroondaal

1 februari 2014
Auteurs:
Frank van Dam
Senior wetenschappelijk onderzoeker Landelijk gebied bij PBL
Dit artikel is verschenen in: geografie februari 2014
Blog: Stad in zicht
Vroondaal
Opinie
Vroondaal
FOTO: FRANK VAN DAM

Als ik een beetje neerslachtig ben en behoefte heb aan een goed humeur, fiets ik even naar Vroondaal.

Vroondaal is een nieuwe villawijk aan de zuidwestkant van Den Haag, gebouwd in voormalig glastuinbouwgebied, en al bijna tien jaar in ontwikkeling. In Vroondaal kun je een kavel kopen van  600 vierkante meter en je daarop volledig uitleven. Welstandsvrij bouwen. Het wilde wonen. ‘Geef je dromen de ruimte’, staat er op de website. De teksten zijn ronkend, het resultaat is verbijsterend.

Er staan prachtige woningen, originele ontwerpen, zeker. Maar dan woon je daar in je architectonische juweeltje en kijk je uit op de geglazuurde donkerblauwe dakpannen van de catalogusnotariswoning van je buren links en op de rieten kap van de catalogusboerderette van je buren rechts. Dat was nou ook weer niet de bedoeling. Een kakafonie van stijlen.

Toppunt van welstandsvrijheid is een joekel van een sprookjeskasteel annex Zwitsers chalet annex ranch. Pas als je het ziet, geloof je het. Het postmoderne bouwen ver voorbij. Was ongetwijfeld peperduur. Is met zekerheid onverkoopbaar. De keerzijde van het wilde wonen.

Niet alleen de vormgeving van de woningen is dubieus, vooral bij de omvang van de woningen gaat het verkeerd, of beter gezegd bij de verhouding tussen bebouwd en onbebouwd. Want hoe groot het kavel ook is, het wordt bijna geheel vol gezet met woning. Vanuit de bewoner misschien begrijpelijk, maar het gevolg is dat de huizen veel te dicht op elkaar staan, wat de bontheid aan stijlen nog eens accentueert.

In Vroondaal wordt gewoond. En verder niets. Helemaal niets. Enige voorziening: een brievenbus. Verder is het er spookachtig stil. Af en toe rijdt er een BMW of Range Rover door de straten. Mensen zie je er niet. Die zijn er niet, of ze zitten binnen.

Ook in Vroondaal heeft de crisis toegeslagen. Veel kavels liggen nog braak. Het lange gras is er plat gewaaid. Het plan is nu opgevat om in een deel van de wijk kleinere kavels uit te geven. Tegen een kleinere prijs. Maar dat zal niet helpen, vrees ik. Het is treurig, het blijft treurig.

Als ik weer eens in een dip zit, fiets ik even naar Vroondaal. Dat pept me altijd enorm op. Blij dat ik daar niet hoef te wonen. 

Hoe groot een kavel ook is, het wordt bijna geheel volgezet met woning