Veel geschiedenisboeken over de Verenigde Staten beginnen rond 1492 en gaan over ‘de ontdekking van Amerika’ met de komst van de Spanjaarden in het westen, de Fransen in het noorden en de Britten aan de oostkust. In die periode leefden in Noord-Amerika echter al veel eerder gearriveerde immigrantengroepen. Zij waren mogelijk al sinds 10.000 jaar voor onze jaartelling naar het Amerikaanse continent gekomen vanuit Azië, via de Beringlandbrug die gedurende de ijstijden het hedendaagse Siberië met Alaska verbond.

Over een afstand van zo’n 800 kilometer vormen de Appalachen in Noord-Amerika een forse barrière tussen kuststrook en binnenland. Dit middelgebergte bestaat uit de Atlantische voetheuvels (Piedmont), de Blue Ridge Mountains, de vruchtbare Shenandoah Valley en de Oostelijke Plateaus (kaartje). 

In 1924 vond in Parijs de Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Moderne plaats. Deze had een grote impact op de kunst en architectuur in de jaren 1920-1940, niet alleen in Europa (België, Duitsland, Engeland, Frankrijk en Nederland) maar ook in Australië, Canada, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika. In de VS was de art-decostijl enorm populair bij zowel opdrachtgevers als architecten. Spoedig was de art-decobouw er dan ook booming. Terwijl zich in West-Europa diverse nationale stijlverschillen ontwikkelden, gebeurde dat niet in de VS. Daar ‘leende’ men het beste uit de alle Europese stijlen en combineerde dat met nieuwe bouwtechnieken en -materialen.