In 1971 kraakten hippies een voormalig marineterrein in Kopenhagen en vestigden er de Vrijstaat Christiania. Na 40 jaar dreigde daaraan een einde te komen door een beslissing van het Hoger Gerechtshof. De staat mag de (dure) grond verkopen aan projectontwikkelaars, maar durft dat uiteindelijk niet.
De Franse aardrijkskunde leidt leerlingen op tot wereldburger door heel actueel te zijn en ruim aandacht te besteden aan politieke onderwerpen. De koppeling met het vak geschiedenis verdient echter geen navolging.
Bakfietsen en schotelantennes in de straat verraden een hoop over het stemgedrag van de bewoners. De electorale geografie van ruimtelijk geordend Nederland.
Iedereen droomt weleens van een nieuw leven in het buitenland. De motieven om weg te gaan verschillen. Autochtone emigranten vertrekken vooral uit onvrede met de fysieke omgeving, en zoeken meer leefruimte. Allochtonen hebben vooral moeite met het sociale en – in iets mindere mate – het politieke klimaat in Nederland.
Ecologische hulpbronnen moeten leidend zijn bij duurzame ontwikkeling. Het pleidooi voor vegetarisme als oplossing voor het mondiale voedselprobleem is doorgeschoten. Veeteelt op zorgvuldig onderhouden graslanden zet meer zoden aan de dijk – ook in de vermindering van het broeikaseffect.
Het aanzien van Williamsburg wordt nog steeds bepaald door haar industriële verleden, met grote pakhuizen en oude fabrieksgebouwen aan het water. Anno 2011 kent de buurt een bloeiende creatieve cultuur, vintagewinkels en hippe bars, een multi-etnische bevolking en een ultraorthodoxe joodse gemeenschap. Attractief en levendig, maar conflicten over het ruimtegebruik liggen overal op de loer.
Amsterdam geniet een historische reputatie van internationale homohoofdstad. Die wordt echter bedreigd door toenemend antihomogeweld. Met homowijken wil de stad haar gayfactor versterken. Een onzalig idee.
Ranglijsten van landen, regio’s en steden zijn vooral populair bij media, politici en beleidsmakers. Bedrijven zullen hun locatiekeuze er niet van laten afhangen.
Het afgelopen jaar was Bolivia herhaaldelijk in het nieuws. Het land verzette zich als enige tegen het als mager ervaren klimaatakkoord van Cancún. In eigen land moest Evo Morales de aangekondigde verhoging van de benzineprijs wegens massale protesten terugdraaien, en ook de bouw van een snelweg door een natuurreservaat is na fel verzet afgeblazen.
Sinds midden jaren 90 is het Chinese landbouwbeleid gericht op zelfvoorziening in tarwe, rijst en maïs. Het lijkt een reactie op het artikel ‘Who will feed China’, waarin agronoom Lester Brown van het World Watch Instituut een rampscenario schetste. De nadruk op zelfvoorziening heeft de mogelijkheden van het platteland bepaald en zal dat de komende decennia blijven doen.