En dan is er nog de gevaarlijk hoge mate van overontwikkeling op Koh Phi Phi Don, het eiland waar alle toeristen slapen, eten (en feesten) tijdens hun bezoek. De belangrijkste oorzaak daarvan is ironisch genoeg de schade van een andere grote ramp, namelijk de tsunami in de Indische Oceaan vlak na Kerstmis 2004. Vóór de tsunami was er een redelijk aantal backpackers dat hun weg vond naar Koh Phi Phi, maar de grote drukte bleef weg vanwege een gebrek aan Westerse voorzieningen. Zo ontbrak er een geldautomaat, internet en warm water.
Tijdens de tsunami werd bijna elk gebouw op de smalle strook zand tussen de twee rotsachtige heuvels waaruit Koh Phi Phi Don bestaat weggevaagd. Als gevolg daarvan moest alle infrastructuur op het eiland worden gereconstrueerd, in een periode waarin Thailand de op drie na grootste ontvanger van inkomsten uit toerisme ter wereld werd. Dit zorgde voor een momentum dat onbeperkte en ongebreidelde ontwikkeling van haastig gebouwde, ondermaatse toeristische accommodaties mogelijk maakten. Dit is goed zichtbaar vanaf het uitkijkpunt op Koh Phi Phi: elke bebouwbare vierkante centimeter van het eiland is nu volgebouwd met hotels, hostels, bungalows, bars en restaurants om in de behoeften van de gestaag groeiende instroom van toeristen te voorzien.