In elkaars (vaar)water
Met de klimaatverandering en de toenemende water- en ruimtevraag in Nederland komen de grenzen van wat nog veilig, rendabel en leefbaar is in zicht. Allerlei gebruiksfuncties zitten elkaar steeds meer in de weg. Zo leiden drinkwaterwinning en drainage van landbouwgronden tot verdroging en afname van de biodiversiteit. En bodemdaling verhoogt de CO2-uitstoot en de overstromingsgevoeligheid.
Deltares, BoschSlabbers en Sweco brachten op 28 juli jl. een essay uit: Op Waterbasis. Het is een pleidooi om het landgebruik meer af te stemmen op de mogelijkheden en beperkingen van water en bodem. Ze brengen in beeld waar op nationaal schaalniveau op de lange termijn Nederland te slap, nat, droog, zout of gevaarlijk wordt en illustreren dat met allerlei helder kaartmateriaal. Zo concluderen de auteurs dat de hoge zandgronden zich prima lenen voor de ontwikkeling van grootschalige woon- en werkgebieden. Dit in tegenstelling tot veengronden waar de onderhoud van infrastructuur (wegen, riolen, leidingen, bruggen) en particuliere erven terugkerende hoge kostenposten zijn. Weinig geschikt voor duurzame woningbouw en bedrijventerreinen dus. Lees hier meer.