De digitale mogelijkheden in het AK-onderwijs buitelen over elkaar heen. Kunstmatige intelligentie kan verhelderen, verdiepen en differentiëren, maar alleen als docenten de tijd, middelen en steun krijgen om het verantwoord in te zetten. En dat is nu lang niet voor iedereen weggelegd.
Als docent aardrijkskunde zoek ik naar manieren om mijn onderwijs te verbeteren en leerlingen te inspireren met een onderzoekende en kritische blik naar de wereld te kijken. Kunstmatige intelligentie (AI) kan daarbij helpen, maar de beperkte aandacht voor AI binnen de schoolorganisatie baart zorgen.
Sinds het rapport Grenzen aan de groei van de Club van Rome (1972) heeft het onderwijzen over en waarschuwen voor een te grote milieubelasting van de aarde de hoofden en harten van geografen gevuld. Alle lesmethodes hebben dit opgepakt en in beperkte mate is de problematiek ook opgenomen in het centraal eindexamen.
