Import van knowhow
De snelle ontwikkeling van modern Oman wordt dikwijls geïllustreerd met de groeicijfers van het onderwijs de afgelopen veertig jaar, een periode waarin het aantal scholen steeg van drie (1970) naar meer dan duizend nu, en waarin een nieuw nationaal onderwijssysteem werd opgebouwd. Hoger onderwijs is recenter in ontwikkeling gekomen. Tussen 2005 en 2010 nam de capaciteit van de sector met bijna 50 procent toe. Deze groei wordt grotendeels gefinancierd door de olie-inkomsten en aangejaagd door het idee dat de eindigende olie-economie plaats moet maken voor een kenniseconomie, die een hoog opgeleide bevolking behoeft.
Vandaag de dag heeft Oman één staatsuniversiteit en zo’n 25 privé-universiteiten. Daarnaast zijn er staatshogescholen, sommige in een specifieke richting, zoals gezondheidszorg en het bankwezen, en een handvol vocational schools (beroepsopleidingen). Gezamenlijk tellen ze zo’n honderdduizend studenten.
De 25 privé-universiteiten die in achttien jaar tijd uit de grond gestampt zijn, werken allemaal volgens hetzelfde principe: lokaal in bezit en beheer, maar gestoeld op geïmporteerde onderwijsprogramma’s van buitenlandse universiteiten. Startende privéuniversiteiten, die voor meer dan de helft in Omaans bezit moeten zijn, kunnen rekenen op overheidssubsidies en prikkels zoals geldschenkingen, gratis land en zachte leningen. Als voorwaarde wordt gesteld een academische affiliatie met een ‘gerenommeerde internationale onderwijsinstantie’. Deze samenwerking moet leiden tot een aanpassing van het Omaanse hoger onderwijs aan internationale standaarden, en de import van knowhow, nieuwe technologie, materialen en curricula. Westerse onderwijsprogramma’s en docenten uit Europa, de Arabische wereld en Azië garanderen de kwaliteit van onderwijs, zo wordt gedacht. En dit brengt een cultuur van onderzoek, innovatie en een academische houding met zich mee.
Dit heeft geleid tot een sterke internationalisering van het hoger onderwijs in Oman. In 2012 stonden 46 duizend studenten ingeschreven bij privéuniversiteiten en colleges. De meeste partneruniversiteiten komen uit Europa, de Verenigde Staten, India en Australië. De vraag naar onderwijs in Oman blijft de komende jaren stevig groeien, mede doordat het gebrek aan onderwijs gezien wordt als belangrijkste barrière voor ontwikkeling van de maatschappij en de diversificatie van de economie.
Door Marike Bontenbal