Het was mooi, is prachtig en wordt schitterend!

Deze maand kwam het boek Keunings Erfenis uit, een verhaal over de geschiedenis van de Groningse geografie-opleiding. De opleiding werd zeventig jaar geleden opgericht door dr. Henk Keuning en is uitgegroeid tot een mooie faculteit.

Aardwetenschapper Ronald Pijnenburg van de Universiteit Utrecht toont in zijn promotieonderzoek aan dat dertig tot vijftig procent van de gasdragende zandsteen in de Groningse ondergrond permanent samengedrukt blijft wanneer de gaskraan wordt dichtgedraaid, wat betekent dat het niet tot aardbevingen kan leiden.

Het centrum van Groningen wordt begrensd door een aantal grachten met namen die verwijzen naar een verleden als bloeiende havenstad. Denk aan Noorderhaven, Turfsingel en Schuitendiep. Het ‘Hoge der A’ en ‘Lage der A’ danken hun naam aan het getij dat via het Reitdiep tot in de stad reikte. Soms moesten de boten aan dit laatste stukje Drentse A aan de hoge kade liggen, soms aan de lage. Het Reitdiep was dus een getijderivier. Ter hoogte van Zoutkamp stroomde de getijdegolf van de Waddenzee via de Lauwerszee twee keer per dag het Groningse land in en uit.