Ramptoerist

Ik geef direct toe, ik ben een ramptoerist. Zodra er ergens een kerncentrale ontploft, vlieg ik erheen. Zodra er een brug instort, wil ik die stad zien. Ik ben zelfs over het privé-Maagdeneiland van Jeffrey Eppstein gevlogen, heb na de uitbraak van covid-19 direct Wuhan bezocht en volg de oorlog in Oekraïne op de voet. Stadjes die bijna in zee storten, die opgekocht worden om plaats te maken voor iets anders of die door de hitte in de fik vliegen, zoals Lytton vorig jaar: ik ga erheen. Wat zijn dat voor plaatsen? Hoe ziet het landschap eruit? Wat voor huizen vind je er? Wat voor straten? Parken?

Vanzelfsprekend heb ik alle zeven wereldwonderen bezocht en ik heb ook een zwak voor plaatsen met leuke namen als Timboektoe, Ulladulla, Tipperary, Fucking (niks aan!) en het oersaaie Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoc en Taumatawhakatangihangakoauauotamateapokaiwhenuakitanatahu.

Ik reis net zo graag naar gewonere bestemmingen. Een buitenwijk in Alkmaar, een industrieterrein bij Berlijn, een winkelcentrum in Blerick. Gewoon even de sfeer proeven.

Ik heb me vergaapt aan de smerigheid in havensteden in West-Afrika, weet inmiddels dat Hong Kong voor mij geen ‘place to be’ is, ben Finland van zuid tot noord doorgecrost en via de kust van Noorwegen weer helemaal terug naar het zuiden gereisd.

Als ik eroverheen zoef fascineren mij het kleurenspel rond plaatsen als Pofadder en Stofbakkies, de raadselachtige artistieke vormen van landschappen zoals Kongapan. Ik kan er geen genoeg van krijgen. En toen ik naar aanleiding van nieuws rond Nova Kakhovka in Oekraïne ging kijken, zag ik overal bh’s van Jannink (Geografie, juni 2022). Ik hou van de aarde, van de wereld en kan er niet genoeg van zien. Dus ik ga waar ik wil, ik reis, kijk en geniet.

Het enige wat ik tijdens mijn reizen mis, zijn de geluiden en geuren. Het ruikt en klinkt overal naar mijn veilige thuis. Maar ik ben vrij, zelfs tijdens de heftige lockdown in 2020 in Frankrijk, waar ik woon. Ik hoef geen vaccinatiepaspoort te tonen of visum te regelen. Ik pak geen koffers, en vliegschaamte raakt me niet als ik ’s nachts weer eens niet kan slapen en de wereld over trek in Google Earth. •