Dolomieten
Waar kan een mens mooier fietsen dan in de Dolomieten? De woeste, geprononceerde pieken en massieven zijn fascinerend, de uitzichten ongeëvenaard, het asfalt is van goede kwaliteit en het eten is er heerlijk en betaalbaar. Toen ik met een groep mannen weer eens een kleine week door de Dolomieten fietste, kwam onderweg de vraag op of de Dolomieten jonger zijn dan de Alpen. Dit gezien hun afwijkende, veel gepiektere uiterlijk. Mij leek dat onzin en ik beredeneerde dat de Alpen en Dolomieten tegelijkertijd moeten zijn ontstaan – botsende platen en zo – maar dat de Dolomieten uit een ander gesteente, kalksteen, bestaan.
Met een vermoeid lijf maar opgewekt gemoed zocht ik het ’s avonds uit. Dat ik gelijk had, verbaasde me niet zozeer, maar wel het feit dat zo’n 200-250 miljoen jaar geleden in het Trias dit gebied bestond uit een zee, waarin zich laag voor laag koraalriffen afzetten, die vervolgens in een proces van miljoenen jaren tot kalksteen en vervolgens van calciet naar dolomiet transformeerden. Opheffing door de botsende platen, vergletsjering en erosie deden de rest. Ik vertel het nu maar even simpel en van hupsakee. Hoe het ook zij, die overgebleven pieken en massieven, zoals het Sella-massief, het Civettamassief en de Marmolada (met zijn 3343 meter de hoogste top in de Dolomieten), daar kun je heerlijk omheen fietsen. Nou ja, heerlijk, het gaat soms stevig en steil omhoog, dus dat vereist een goede conditie en een zeker doorzettingsvermogen. Maar dan heb je ook wat. Pak bijvoorbeeld vanuit Caprile op een rondje Cinque Torri na de verschrikkelijke Passo Giau en de mooie Passo di Falzarego ook de Passo Valparola mee, en het overweldigende uitzicht iets voorbij de top van de pas zal je leven blijvend veranderen. Of vergaap je op een rondje Marmolada, na de pittige Passo di San Pellegrino en de prachtige Passo Fedaia, aan de (helaas krimpende) Marmolada-gletsjer en het staalblauwe Lago di Fedaia op de top van de pas. In de afdaling van beide rondjes word je vervolgens geconfronteerd met de gevolgen van een hevige storm van vorig jaar november waarbij maar liefst 14 miljoen naaldbomen als luciferhoutjes knakten. De krachten van de natuur zijn niet te bevatten en stemmen soms nederig.
In de afdaling zie je hoe 14 miljoen naaldbomen als luciferhoutjes geknakt zijn in de storm