Wonen bij de oosterburen

‘Kabinet vreest massale toestroom van Duitse studenten’, kopten Elsevier en de Volkskrant op 28 december jl. Het vertreksaldo van -10% richting Duitsland (2002-2003) is in zeven jaar veranderd in een vestigingsoverschot van +10%. Mede door de crisis is de migratie met Duitsland en ook België de laatste jaren sterk veranderd. Achter de saldo’s per land schuilen echter heel verschillende stromen per regio en leeftijdscategorie.

Een ander verhaal achter remittances

Geldstromen van migranten naar het thuisland worden voornamelijk benaderd vanuit economisch perspectief. Het idee is dat ze voor ontwikkeling zorgen. Hiermee blijft een belangrijke dimensie, de emotionele kant van de remittances, verborgen. We zoomen in op een transnationaal familienetwerk dat zich uitstrekt van Gambia tot Italië en Nederland.

Kinderen zijn grootverbruikers van hun wijk. Zeker wanneer zij naar een buurtschool gaan, is de driehoek school, thuis en vrije tijdsbesteding waarbinnen zij zich bewegen maar klein. Wanneer er in hun wijk een speelterreintje of een skatebaan moet komen, wordt er nog wel eens naar hun mening gevraagd. Maar verder worden zij weinig betrokken bij beslissingen over hun leefomgeving. Is het betrekken van kinderen bij de ontwikkeling van de stad een goed idee? Onze Zuiderburen denken van wel. Zij omarmen de kindvriendelijke stad.