Wij, docenten/onderzoekers aardrijkskunde en geschiedenis, roepen op tot een intercollegiaal gesprek. Laten we verantwoordelijkheid nemen. Onzekerheid is van alle tijden, maar nu veranderingen, problemen en transities zo indringend op ons afkomen, moeten onze vakken meer gaan bijdragen aan het ontwikkelen van veerkracht bij leerlingen. Aardrijkskunde en geschiedenis maken inzichtelijk waarom andere plaatsen en tijden zo verschillen van de onze. Essentieel, maar niet genoeg.
Als geograaf, burger en betrokken ouder vragen de drie auteurs zich af hoe het schoolvak aardrijkskunde kan bijdragen aan een duurzame toekomst. Ze geven daarvoor drie concrete werkvormen uit aanverwante vakgebieden. Ze raken alle drie aan emoties van leerlingen.
Op een Amsterdamse middelbare school is geëxperimenteerd met een nieuwe lesmethode over zeespiegelstijging voor leerlingen in de derde klas. Een belangrijke reden hiervoor is dat het thema Nederland echt aan gaat, maar het niet echt lukt om het maatschappelijk debat hierover op gang te brengen. De resultaten laten zien dat leerlingen aangeven een beter beeld te hebben van de toekomst. Opmerkelijk is dat ze zich niet meer zorgen zijn gaan maken door de lessen.
