Lezers reageerden massaal op onze oproep een bijzondere geografische ervaring met ons te delen.

In het aprilnummer van Geografie besprak Virginie Mamadouh het werk van de Amerikaanse journalist/publicist Robert D. Kaplan naar aanleiding van zijn Revenge of Geography. Zij liet als academisch politiek geografe weinig heel van Kaplans oeuvre. In mei betoogden Trudy Elsenaar en Theo Hoebink dat zijn werk, mits goed ingebed in het onderwijs, wel degelijk bruikbaar is. We besluiten de discussie met een reactie van Gertjan Dijkink.

Deze reeks raakt aan de Gaiahypothese, die stelt dat de aarde een levend, zelfregulerend organisme is.

Het KNAG bereikt dit jaar de eerbiedwaardige leeftijd van 140 jaar. Alle reden voor een feestje, gezien de spannende ontwikkelingen in de geografie. De echte cadeautjes worden pas over tien jaar uitgepakt, als de effecten van digitalisering op de geografie verder zijn uitgekristalliseerd.

Aardwetenschappers willen meer aandacht voor aardkunde in het voortgezet onderwijs, want dat bevordert het geo-ecologisch bewustzijn van onze toekomstige bestuurders. Er is geen schoolvak aardkunde, wel aardrijkskunde met ruimte voor fysische geografie. Fysisch geografen kunnen aardrijkskundeleraar worden, maar weinigen doen dat vanwege de sociaal-geografische inslag van het schoolvak. Mogelijk biedt het nieuwe bètavak NLT soelaas.

In de jaren 90 was de Nederlands-Amerikaanse geograaf Harm de Blij Geography Editor bij twee nationale televisiezenders in de Verenigde Staten. Hoe hield hij het vol in shows waarin (bijna) alles draait om entertainment?

De sociale geografie heeft in ruim honderd jaar enorme veranderingen ondergaan, voor een deel omdat de maatschappij en haar gebruik van de ruimte sterk zijn veranderd, voor een deel omdat het wetenschappelijk denken zelf een evolutie heeft ondergaan. Wat zijn de vooruitzichten voor de toekomst?

Tot 1967 had het genootschap één tijdschrift. Daarna werd het beeld minder overzichtelijk. Het KNAG ging meerdere bladen uitgeven, die hun bestaan opmerkelijk genoeg elders begonnen.

Het ledenbestand van het KNAG (ongeveer drieduizend) telt een paar honderd ‘in de praktijk’ werkzame geografen. Ongeveer evenveel als er academisch geografen lid zijn, maar veel en veel minder dan het aantal docenten aardrijkskunde. Wie zijn en wat doen die praktijkgeografen? Bestaat er zoiets als praktijkgeografie? En wat doet het KNAG met en voor praktijkgeografen?

Schoolaardrijkskunde daalt – ook internationaal – in de pikorde, maar niet op al onze scholen. Aan de inhoud en didactiek wordt voortdurend gewerkt, tot grote tevredenheid van de docenten. Nu nog zorgen dat het kwartje ook valt in Den Haag.