In Amsterdam wordt iets groots verricht. Dwars door de oude binnenstad wordt een metrolijn aangelegd: de Noord-Zuidlijn. Dat hebben ze ooit eerder gedaan en dat was slecht bevallen. Dat nooit meer, dachten bewoners en bestuurders toen.
Toscane is een openluchtmuseum. Althans, voor sommigen. Ik heb weleens ergens gelezen, al heb ik dat vast niet correct onthouden, dat Toscane meer kunstschatten en monumenten herbergt dan de rest van Europa bij elkaar. Ook al is het misschien niet helemaal waar, het zou me niets verbazen.
De laatste zaterdag van juni is het weer zover. Straatfeest. ’s Ochtends verdwijnen alle auto’s uit ons deel van de straat en ’s middags organiseren we spelletjes voor de kinderen. Er is een springkussen, een tombola en een zumbaworkshop. Bij veel huizen hangt de vlag uit. In de avond is er een barbecue voor iedereen en speelt de straatband nummers uit de jaren 60 en 70.
Vanwege een verbouwing aan ons huis woon ik tijdelijk met mijn gezin op Kijkduinpark, een bungalowpark annex camping in Kijkduin, aan de zuidwestkant van Den Haag. Daar zitten we nu – als ik dit schrijf is het bijna Pasen – al weer twee weken in een zespersoons ‘chalet’. Wat een fraai Frans woord is voor een grote schoenendoos. Maar het is voorlopig mooi weer, dus mij hoor je niet klagen.
Den Haag Centraal wordt momenteel flink op de schop genomen. Tijdens de werkzaamheden blijven de treinen en trams natuurlijk gewoon doorrijden. Dat geeft dus een hoop gedoe en overlast. Het duurt al jaren. En het duurt nog jaren. Maar daar wil ik het hier niet over hebben.
Bij mij in de buurt staan op verschillende plaatsen transformatorhuisjes. Hoogspanning, levensgevaar! Transformatorhuisjes zijn interessante objecten in de stedelijke publieke ruimte. Ze worden beplakt met affiches en vormen een gewilde plek voor zinloze graffiti.
Direct achter de school van mijn kinderen ligt een bosje, het Wijndaelerplantsoen. Het Wijndaelerplantsoen is niet zoals de naam suggereert aangelegd, maar is een stukje oerduinbos. Een relict van voor de zuidwaartse Haagse stadsuitbreiding. Toen in de jaren 30 de Laan van Meerdervoort werd doorgetrokken, raakte dit stukje bos afgesneden van duingebied Meer en Bosch.
Elke dag fiets ik over het Lange Voorhout. Een van de mooiste, eh, ja wat eigenlijk?, van Den Haag. Het is geen straat, het is geen plein.
Graafmachines grommen door de straat. De bestrating wordt verwijderd. Er liggen nieuwe buizen van pvc in stapels op onze stoep. Betonnen buizen aan de overkant. De gemeente vervangt de riolering.
Grote delen van het Nederlandse platteland krijgen binnenkort te maken met demografische krimp. Is dat platteland niet aantrekkelijk voor nieuwe bewoners, eventueel in deeltijd? Lokale beleidsmakers en bestuurders met roze brillen op denken van wel. Tegen beter weten in, als je een geografische bril opzet.
