In reactie op het WRR-rapport over OS formuleert Annelies Zoomers elf stellingen over de toekomst van ontwikkelingssamenwerking.
Onder de noemer ‘fantasiekaarten’ gaan allerlei varianten schuil. Ze hebben een hoger abstractieniveau dan ‘gewone’ kaarten en soms heeft de uitgebeelde situatie zelfs helemaal niets meer met de topografische werkelijkheid te maken. Vaak zijn ze humoristisch, satirisch of spottend bedoeld. Lida Ruitinga en Martijn Storms maakten er in het blad Caert-Thresoor een mooi schema voor dat nog eens onderstreept hoe gevarieerd dit curieuze cartografische genre is, vaak met een artistieke en creatieve inslag. De makers zijn dan ook meestal geen professionele cartografen.
The Age of Stupid is een indrukwekkend docudrama dat afgelopen jaar veelvuldig werd ingezet in het debat over klimaatverandering om mensen te doordringen van de noodzaak nu maatregelen te nemen. Maar de film gaat in de eerste plaats over de verspilling van aardolie in ons dwaze tijdperk.
Ben de Pater recenseert boeken.
Een valkuil die waarschijnlijk de meeste slachtoffers maakt, betreft de data. Nog niet zo lang geleden was het vaak lastig aan data te komen om kaarten op te baseren. In deze tijd van Wikipedia en Web 2.0 lijkt het wel of op elke digitale straathoek data in overvloed te krijgen zijn. Maar als er iets duidelijk geworden is uit de recente ophef over de IPCC klimaatrapporten, is het wel dat veel data nog niet hetzelfde is als de goede data. Welke data moet je kiezen en wat betekenen de data eigenlijk?
