In Nederland houden we van tunnels graven. Niet dat we dat goed kunnen, want het duurt altijd twee keer zo lang als gedacht en valt altijd drie keer zo duur uit als oorspronkelijk begroot. Maar goed, in de meeste gevallen is het graven van de tunnel in kwestie zinnig, althans vormt het een oplossing voor een probleem. De tramtunnel in Den Haag, de Noord-Zuidlijn in Amsterdam, de ondertunneling van de A2 in Maastricht.
In de langdurige demografische groeistuip van na de Tweede Wereldoorlog werd de galerijflatwijk geboren. Zo ook in Vlaardingen, of all places. In 1970, ik was 10, verhuisden we met z’n vijven van een kleine arbeiderswoning in Vlaardinger Ambacht, een wijk met vooral jaren 50 portiekwoningen, naar een galerijflat in Vlaardingen Holy.
Toscane is een openluchtmuseum. Althans, voor sommigen. Ik heb weleens ergens gelezen, al heb ik dat vast niet correct onthouden, dat Toscane meer kunstschatten en monumenten herbergt dan de rest van Europa bij elkaar. Ook al is het misschien niet helemaal waar, het zou me niets verbazen.
De laatste zaterdag van juni is het weer zover. Straatfeest. ’s Ochtends verdwijnen alle auto’s uit ons deel van de straat en ’s middags organiseren we spelletjes voor de kinderen. Er is een springkussen, een tombola en een zumbaworkshop. Bij veel huizen hangt de vlag uit. In de avond is er een barbecue voor iedereen en speelt de straatband nummers uit de jaren 60 en 70.
Vanwege een verbouwing aan ons huis woon ik tijdelijk met mijn gezin op Kijkduinpark, een bungalowpark annex camping in Kijkduin, aan de zuidwestkant van Den Haag. Daar zitten we nu – als ik dit schrijf is het bijna Pasen – al weer twee weken in een zespersoons ‘chalet’. Wat een fraai Frans woord is voor een grote schoenendoos. Maar het is voorlopig mooi weer, dus mij hoor je niet klagen.
Den Haag Centraal wordt momenteel flink op de schop genomen. Tijdens de werkzaamheden blijven de treinen en trams natuurlijk gewoon doorrijden. Dat geeft dus een hoop gedoe en overlast. Het duurt al jaren. En het duurt nog jaren. Maar daar wil ik het hier niet over hebben.
Frank van Dam maakt voor de rubriek Stad in zicht miniatuurtjes van zaken die hem opvallen in de stad. Tegelijk met de rubriek is hij een blog begonnen.
Bij mij in de buurt staan op verschillende plaatsen transformatorhuisjes. Hoogspanning, levensgevaar! Transformatorhuisjes zijn interessante objecten in de stedelijke publieke ruimte. Ze worden beplakt met affiches en vormen een gewilde plek voor zinloze graffiti.
Direct achter de school van mijn kinderen ligt een bosje, het Wijndaelerplantsoen. Het Wijndaelerplantsoen is niet zoals de naam suggereert aangelegd, maar is een stukje oerduinbos. Een relict van voor de zuidwaartse Haagse stadsuitbreiding. Toen in de jaren 30 de Laan van Meerdervoort werd doorgetrokken, raakte dit stukje bos afgesneden van duingebied Meer en Bosch.
Elke dag fiets ik over het Lange Voorhout. Een van de mooiste, eh, ja wat eigenlijk?, van Den Haag. Het is geen straat, het is geen plein.
