Het bestuderen van seizoensgebonden temperatuurschommelingen is cruciaal om de risico's van extreem weer in een warmere wereld te begrijpen. Met dit doel voor ogen onderzocht een team van aardwetenschappers, waaronder Niels de Winter, de chemische samenstelling van fossiele schelpen. Hun bevindingen helpen ons om de huidige klimaatmodellen beter voor te bereiden op de toekomstige temperaturen.
In de geschiedenis van de aarde is het klimaat een aantal keer drastisch veranderd. Het werd warmer, soms wel tot enkele graden Celsius, waardoor nieuw leven zich ontwikkelde en ander juist uitstierf. Dit beïnvloedde de hele wereld. Identificeren en voorspellen van deze kantelpunten is cruciaal om effectief om te gaan met de huidige klimaatverandering. Maar hoe kunnen we deze kantelpunten zien aankomen? En wanneer zijn ze in het verleden voorgekomen?
De snelst stromende oceaanstroom ter wereld is de westendrift rondom Antarctica. Deze oceaanstroom heeft veel invloed op de Antarctische ijskap. Veranderingen in het klimaat kunnen de snelheid van deze oceaanstroom verminderen en dat heeft belangrijke gevolgen voor de grootte van de Antarctische ijskap. In het verleden zijn vaker warmere en koudere perioden geweest op aarde, waarop de zeestromen zoals de westendrift reageerden. Door te onderzoeken hoe dat toen ging kunnen we proberen te voorspellen wat ons nu te wachten staat.
De Waiho River is de smeltwaterbeek van de bekende Franz Josefgletsjer. Het riviertje voert smeltwater met heel veel slib af van de Franz Josefgletsjer. Een brug over deze rivier is bezweken onder de druk van het stromende smelt- en regenwater.
De Gaiahypothese stelt dat de aarde een levend, zelfregulerend organisme is. Op Borneo is het de verwoesting van het regenwoud die daar aan raakt.
De lobbyende bewoners in Oakwood Beach bleken niet de archetypische New Yorkers uit burgemeester Bloombergs speech die het waterfront niet konden of wilden verlaten. Zij wisten economische, sociale en politieke weerstanden te overwinnen.
Op bovenstaande kaart schetsen hoogleraar Jan Rotmans en ontwerpbureau KuiperCompagnons een ontregelend beeld van de toekomst van Nederland. Om mensen aan het denken te zetten: kan dit écht gebeuren, is dit wat we willen? Dit soort beelden kun je in de klas gebruiken om leerlingen te leren nadenken over de ‘onweetbare’ toekomst.
De Gaiahypothese stelt dat de aarde een levend, zelfregulerend organisme is. Tom Wils over de droogte in California en de veranderende zeetemperatuur aldaar.
Koralen uit het verleden bevatten veel informatie over het klimaat waarin ze leefden. Dit komt doordat de samenstelling van het skelet van koralen verandert bij andere temperaturen. Die samenstelling is te meten in het skelet van koralen, zelfs als ze als miljoenen jaren oud fossiel gevonden zijn. Meer kennis over warme broeikasperioden in het verleden helpt ons om de toekomst met toenemende broeikasgassen beter te voorspellen.
