Ik was er al even niet geweest. Vergeten hoe mooi het is. De zilte wolkenluchten, het heldere zicht, de eindeloze donkergroene akkers met aardappelplanten, de brede, lichtgevende stranden, de oude dijkjes, de bomenrijen aan de horizon. De weldadige rust.
Wie ooit over de Passo dello Stelvio is gereden, weet dat het daar druk is. Op de iconische, haarspeldrijke beklimming wordt de fietser geconfronteerd met horden motorrijders en eindeloze aantallen auto’s. Een gekkenhuis. Daarom kiezen we vandaag het dal ernaast: Val Martello.
Frank van dam woont in Den Haag en moest in Culemborg zijn. Dus wat doet een mens dan? Die gaat op de fiets. Dwars door het Groene Hart. Althans, dat was de bedoeling, want hij wilde Hollandse wolkenluchten zien. Eindeloze weilanden met koeien erin. Sloten, riviertjes, watervogels, weidevogels.
Ik schreef het al eerder: voor een fietser die in Den Haag woont, is het een beetje behelpen. Niet alleen bestaat de helft van zijn potentiële actieradius uit zee, de andere helft is verstedelijkt gebied. Of je nu een rondje van 60 of 100 kilometer fietst, de stad is altijd zichtbaar. Hoorbaar, voelbaar.
Ik ga een geheim verklappen. Dat doe ik met enige tegenzin, maar ach, geografen gun ik het mooiste. Komt ’ie: weet je waar je schitterend kunt fietsen (en mountainbiken)? In de Ribagorza. Huh? In de wat? In de Ribagorza.
Ooit was Frank van Dam met een stel vrienden en vriendinnen rond oudjaar in de Ardennen. Standplaats Dochamps, ten noordoosten van La Roche. Er lag een dik pak sneeuw en ’s nachts vroor het meer dan 20 graden.
In maart en omstreken zit ik meer thuis op de bank dan op de fiets. Ik kijk dan hele middagen naar Sporza. Naar eindeloze wielerwedstrijden in Vlaanderen. Van de Omloop het Nieuwsblad (25 februari) tot en met de apotheose, de Ronde van Vlaanderen (2 april). Met Vlaams commentaar. Ik weet het, ik leid een ledig en zinloos bestaan.
Als je zoals Frank van Dam in Den Haag woont, ben je als fietser enigszins beperkt.
Elke Nederlandse fietser heeft wel eens in Zuid-Limburg gereden. Al dan niet geïnspireerd door tv-beelden van de Amstel Gold Race of de Wereldkampioenschappen wielrennen in Valkenburg.
Frank van Dam fietst door de Franse Alpen en geniet van de uitzichten maar beseft dat hij geen klimmer is.
