Compacte natuur voor de compacte stad

In het februarinummer van Geografie breken Herman van de Bosch en Henk Donkers een lans voor de groene stad. Van kleinschalig, met losse elementen als bomen, minituintjes, gevelgroen en groene daken, tot een groenblauwe infrastructuur met onder andere parken en groenstroken langs (water)wegen. Een stap verder gaat biofiele stedenbouw, die probeert het contrast tussen grijze en groene ruimte in de stad te verkleinen en bestaande ecotypen te incorporeren – bijvoorbeeld op een voormalig industrieterrein.

In dezelfde lijn ontwierp Menno de Roode voor zijn afstuderen aan de TU Delft compacte stedelijke groene ruimten. ‘Door de stad te beschouwen als een samenhangend geheel van biotopen, van bergtop tot rivieroever, kun je logische verbanden leggen tussen plekken en soorten die er gedijen.’ Zo vormen verharde straten met hoogbouw een bergachtig, nogal schraal gebied, legt Menno uit. Maar sommige vleermuizen, zwaluwen en bijvoorbeeld de slechtvalk voelen zich thuis in zo’n stenige omgeving. Door holtes en nestruimte in gebouwen te creëren, help je ze een handje.

Menno bundelde 34 compacte groenstructuren in een overzichtelijke atlas. Van spontaan groen tussen stoeptegels en op braakliggend terrein, tot een compacte ecocity. Bij elke structuur geeft hij een score op ecologie en welzijn. ‘Het idee is dat je op verschillende lagen en schalen structuren creëert die op elkaar aansluiten en een ecosysteem vormen dat past bij de stad.’ Zo introduceert hij een daklandschap waarbij daken via trappen of gevels verbonden zijn met de straat en begroeiing eronder. Op die manier kunnen er allerlei planten opkomen, die insecten aantrekken, vogels enzovoorts. En als je zo’n daklandschap toegankelijk maakt via flauwe hellingen en trappen, kunnen er ook mensen wandelen en pauzeren in het groen. Zie ook de figuur onderaan.

Lees hier meer.