PFAS zijn overal

Per- en polyfluoralkylstoffen, beter bekend als PFAS, komen bijna overal voor. Deze synthetische stoffen zijn uitermate schadelijk voor mens en milieu en gedragen zich anders dan stoffen die we al kennen. Dat bemoeilijkt een doelmatige sanering. In onder andere Utrecht wordt hard gezocht naar oplossingen. 

Per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS) vormen een groep van synthetische stoffen – die dus niet van nature in het milieu voorkomen. Er zijn duizenden PFAS-moleculen ontwikkeld; onlangs stond de teller al op 12.000 individuele componenten. De eerste PFAS zijn bedacht in de jaren 1940, maar ze worden pas sinds de jaren 1970 op grote schaal toegepast. PFAS hebben onder andere de eigenschap water of vet af te stoten, afhankelijk van de opbouw van het molecuul. De lijst van producten waarin ze verwerkt zijn, is dan ook schier oneindig. Van de lijmlaag van post-it memo’s tot regenkleding, tapijt, blusschuim, pizzadozen, bakpapier en antiaanbakpannen. Minder bekend zijn toepassingen in talloze medicinale producten, pesticiden en bijvoorbeeld de auto-industrie.