Verbeelding als motor voor verandering

Didactiek van de hoop

Je bent puber en je hoort in het nieuws, op school en in je omgeving over de klimaatcrisis. Vrijwel altijd is dit negatief nieuws. Als je weinig tot geen handelingsperspectief ervaart, kan dat leiden tot angstgevoelens en verlamming. Veel jongeren ervaren zulke klimaatstress. De ‘Didactiek van de hoop’ probeert dit te doorbreken. Dat kan ook in je aardrijkskundeles.

Het idee van de Pedagogiek van hoop werd voor het eerst geopperd door pedagoge Lea Dasberg. Zij stelde in 1980 dat opvoeders de wereldproblemen niet moeten verdoezelen voor kinderen. ‘Ze moeten de presentatie van leed en onrecht gepaard laten gaan met de presentatie van hoop.’ In het dagelijks leven wordt het woord ‘hoop’ vaak gebruikt voor een gevoel dat er redding zal komen door een bovennatuurlijke kracht, soms tegen beter weten in. Uitspraken als ‘Ik hoop dat het morgen beter weer wordt’ en ‘Ik hoop dat je snel beter wordt’ gaan over toekomsten waarop we geen invloed hebben. In de Didactiek van de hoop staat hoop echter voor de overtuiging dat doelbewuste transformatie naar een alternatieve, duurzamere en rechtvaardigere wereld mogelijk is en dat jij en anderen daarin een rol kunnen hebben. Volgens Dasberg gaat het om realistische en gefundeerde hoop, ‘op grond van de enorme kennis die wij bezitten om problemen te kunnen analyseren en overwinnen’.