Aangemoedigd door de Britse belofte van een referendum klinken ook in Nederland stemmen dat het volk nu hoort te beslissen over verdere medewerking aan een federale Europese Unie. De federatie is het schrikbeeld, het eigen volk de granieten werkelijkheid. Een Europees demos (volk) zou een utopie zijn. Maar is dat wel zo?

Centraal in het Hollands-Utrechtse veengebied, tussen Maas en IJ, ligt het Groot Waterschap Woerden, dat mogelijk al in de 12e eeuw begon met de coördinatie van het beheer van de gecompliceerde waterstaatshuishouding in de wijde omgeving rond de stad Woerden.

‘Doen waar je als regio goed in bent en waar je beter van wordt’, dat is centrale gedachte achter het nieuwe innovatie- en regiobeleid van de EU, dat inmiddels bekend staat als ‘S3: Smart Specialisation Strategy’. Een regio moet voortaan met stevige feiten kunnen aangeven wat haar economische specialismen zijn en welke maatschappelijke doelen zij daarmee wil realiseren. De Dynamische Specialisatie-matrix maakt daarbij duidelijk in welke sectoren, bedrijfstakken of producten ze sterker is geworden 

Gelijktijdig met de Floriade 2012 in Limburg werd een onderzoek verricht naar regionale specialisatie van de agrofoodsector aan weerszijden van de Nederlands-Duitse grens in Zuidoost-Nederland en Niederrhein, en de mogelijkheden van grensoverschrijdende clustervorming.

In de wijk De Bouwen in Drachten is bijna de helft van de bevolking ouder dan 65. Momenteel wordt het gebied flink op de schop genomen. De veranderingen zijn van grote invloed op de leefbaarheid voor ouderen.

In onze vergrijzende samenleving speelt de vraag op welke plek mensen oud willen en kunnen worden. De bewoners in De Bouwen en De Singels in Drachten weten precies wat ze wensen en houden de touwtjes graag zelf in handen. Ze blijven het liefst zelfstandig in de eigen wijk wonen. Dat strookt mooi met het overheidsbeleid.

In onze vergrijzende samenleving speelt de vraag op welke plek mensen oud willen en kunnen worden. De bewoners in De Bouwen en De Singels in Drachten weten precies wat ze wensen en houden de touwtjes graag zelf in handen. Ze blijven het liefst zelfstandig in de eigen wijk wonen. Dat strookt mooi met het overheidsbeleid.

Terwijl het politieke debat in elke lidstaat erg nationaal blijft, moeten Europese politici steeds meer op twee borden tegelijk schaken.

Stedelijke parken fungeren als achtertuin voor yuppen en gezinnen, hangplek voor alcoholisten, arena voor hardlopers en podium voor evenementen. In het Oosterpark in Amsterdam begint dat te wringen. En daar niet alleen.

Grensoverschrijdende samenwerking in de Euregio Maas-Rijn kan bogen op een lange geschiedenis, maar het overschrijden van nationale grenzen blijft lastig, zelfs in de kandidatuur van Maastricht en de Euregio voor de titel Culturele Hoofdstad van Europa.