Omlijsting vol verhalen
Als je met de auto over de A2, vanuit centraal Nederland, richting de hoofdstad van Noord-Brabant rijdt, kruis je een aantal Rijntakken en de Maas.
In de 19e eeuw maakte het Amerikaanse spoorwegnet in het noorden van het land een enorme groei door. De noordoostelijke steden werden in hoog tempo door spoorwegen verbonden en het netwerk breidde zich verder uit naar the Midwest en de Mississippi-delta. Ook werd gepleit voor de bouw van transcontinentale spoorverbindingen naar de snel ontwikkelende westkust. De aanleg van nieuwe, lange spoorwegen door de amper bevolkte gebieden was echter onbetaalbaar voor de afzonderlijke, particuliere spoorwegmaatschappijen. De Amerikaanse overheid zag zich genoodzaakt bij te springen en stelde in de nabijheid van de opschuivende spoorlijnen goedkope of zelfs gratis landbouwgrond beschikbaar aan aankomende boeren en hun gezinnen. Talloze (migranten)huishoudens grepen de nieuwe mogelijkheden met beide handen aan en de bevolking van de beide Dakota’s, Nebraska, Wyoming en Montana groeide in een enorm tempo.
Nog exact een week, en dan ga ik voor een tweede keer naar Libië. Dit keer voor een paar weken, in plaats van voor twee dagen. Zo begon Gabriëlle Metz, plaatsvervangend ambassadeur in Libië, haar eerste blog in maart van dit jaar. Maar corona veranderde alles. Twee weken Libië werd in werkelijkheid nog geen 100 uur. Fast forward vijf maanden, naar nu: Nog exact een week, dan gaat ze weer naar Tunesië, hopelijk met een snelle doorstart naar Libië. De voorbereidingen zijn weer gestart, het voelt als een onwerkelijke déjà vu.
Dat het Ruhrgebied toonaangevend is in industriecultuur, weten de meeste Nederlanders wel. Vaak bezoeken ze de Gasometer in Oberhausen, Zeche Zollverein in Essen en Landschaftspark Duisburg-Nord. Maar het Ruhrgebied – lekker in de buurt – heeft nog veel meer bezienswaardigheden. Zo kun je in het zuidoostelijke deel van de regio ook een interessante Ruhrtour maken.
Op het eerste gezicht lijken sociale geografie en geschiedenis weinig met elkaar te maken te hebben. Een sociaal geografisch perspectief kan historici echter nieuwe inzichten bieden in het verleden, zo laat onderzoek naar de opbouw van de oude Iraanse hoofdstad Isfahan zien.
Tegen alle verwachtingen in werd half juni de veel bekritiseerde en ondemocratische ‘Wet op de bescherming tegen het Coronavirus’ in Hongarije beëindigd. Daar wil premier Viktor Orbán complimenten voor: ‘Dit geeft iedereen de kans om excuses aan te bieden aan Hongarije voor de valse beschuldigingen.’ Het is echter meer dan naïef om Orbán daar een schouderklopje voor te geven. Wat hij verdient is een democratische schop onder zijn kont.
In 2018 kwam het publiekelijk toegankelijke programma CoastSat op de markt, waarmee men kustlijnen kan monitoren en tot dertig jaar terug reconstrueren. CoastSat maakt onderzoek zonder veldwerk mogelijk, gewoon vanachter je bureau. Hoe werkt het en wat zijn voors- en tegens ten opzichte van andere onderzoeksmethoden?
Het overkomt me regelmatig: ineens lees en herlees ik een woord, omdat ik het niet in een zin of alinea kan plaatsen. Geolied is zo’n woord. Wat gaat er nu komen? Een lofzang op de geografie, het clublied voor het KNAG? Ik ben zo gewend aan het geo-voorvoegsel, dat het niet in mij opkomt dat de zin over olie gaat en helemaal niet over geo. Maar geo, kaarten en locatie zijn wel degelijk ook in liederen en muziek te ontdekken.
Om de term Groene Hart echt te snappen kun je het best vanuit het oosten via de A12 dit open, grasgroene gebied inrijden. Onlosmakelijk verbonden met het Groene Hart is het water. Vlak voor Bodegraven kruis je twee watergangen met de om een verklaring vragende namen Dubbele Wiericke en Enkele Wiericke. Het is een tweetal boezemkanalen, in de middeleeuwen gegraven als onderdeel van een grootschalig project om de afwatering van het zuidelijk deel van het graafschap Holland volledig om te draaien. Het water van de Oude Rijn moest afgeleid worden richting de Hollandse IJssel.
