Dat fietsen in Brussel niet altijd een pretje is, heeft u wellicht nog onthouden van Manuel Aalbers vorige column. De grote boosdoeners waren toen de automobilisten en de fietssuggestiestroken.
Ooit was Frank van Dam met een stel vrienden en vriendinnen rond oudjaar in de Ardennen. Standplaats Dochamps, ten noordoosten van La Roche. Er lag een dik pak sneeuw en ’s nachts vroor het meer dan 20 graden.
Het is lente! En, hoe warmer, hoe meer 'seksuele extravagantie', zoals je leest in deze column van Ben de Pater.
500 kilometer door dwars door Togo wandelen, langs een spoorlijn? Steyn Hoogakker (Impact Journey) vertrekt begin april, met een gps-tracker en een (polaroid) camera. Hij wil een genuanceerder en eerlijker beeld van Togo creëren. De cultureel antropoloog en klimaatonderzoeker is wars van stereotype beeldvorming en wil anderen inspireren en stimuleren om reizen te maken die betekenis hebben.
Nederlanders lijken sinds de crisis verzot op mensen die een visie hebben, die heldere en eenduidige antwoorden formuleren op de grote problemen waarmee we kampen en die richting geven aan ons bestaan.
Als Nederlander-buiten-Nederland fietst Manuel Aalbers graag een rondje door of rond de stad. Bij een meerdaagse city trip of op een vrije dag na een conferentie hoort een fietstochtje. Dan merkt hij dat we in de gemiddelde Nederlandse stad niets onderdoen voor de zelfbenoemde fietshoofdstad Kopenhagen, en dat je in Rome ook best aardig kunt fietsen als je je bestemming maar een beetje aanpast en grote rotondes vermijdt.
Iedereen die over het web surft, is er vast wel eens een tegengekomen: een site die op .tk eindigt. Het piepkleine Tokelau, drie atollen in de Pacific die staatsrechtelijk bij Nieuw-Zeeland horen, is de onbetwiste grootmacht als het gaat om landenextensies
In maart en omstreken zit ik meer thuis op de bank dan op de fiets. Ik kijk dan hele middagen naar Sporza. Naar eindeloze wielerwedstrijden in Vlaanderen. Van de Omloop het Nieuwsblad (25 februari) tot en met de apotheose, de Ronde van Vlaanderen (2 april). Met Vlaams commentaar. Ik weet het, ik leid een ledig en zinloos bestaan.
Nederland als metropool is al vaker ter sprake gekomen. De steden verder ontwikkelen en de rest van Nederland moet het zelf maar uitzoeken? De Randstedelijke (of vooral Amsterdamse?) arrogantie lijkt niet ver weg.
Een scratch map kan leiden tot hoogoplopende spanningen. Denk hierbij niet alleen aan afgunst of concurrentiestrijd, maar ook aan verschillen van mening over respectievelijk de ‘spelregels’ of de geopolitieke positionering ten opzichte van betwiste gebieden of regio’s. Anders dan bij Monopolie of Risk wordt er bij de scratch map geen boekje met regels bijgeleverd. Dit leidt direct tot het eerste onvermijdelijke dilemma: ‘wanneer mag je krassen’?
