Direct achter de school van mijn kinderen ligt een bosje, het Wijndaelerplantsoen. Het Wijndaelerplantsoen is niet zoals de naam suggereert aangelegd, maar is een stukje oerduinbos. Een relict van voor de zuidwaartse Haagse stadsuitbreiding. Toen in de jaren 30 de Laan van Meerdervoort werd doorgetrokken, raakte dit stukje bos afgesneden van duingebied Meer en Bosch.
De EU stimuleert internationale samenwerking tussen universiteiten – ook in de opleiding van studenten. De politiek bedenkt regelmatig nieuwe projecten, zoals dual studies en shared masters, en stimuleert tot deelname door met de geldbuidel te rinkelen. Maar of het leidt tot vernieuwing en kwaliteitsverbetering? Onze UvA-studenten aardwetenschappen zijn vaak wel enthousiast over de exchange semesters. Ze maken zo kennis met veldwerkgebieden en onderzoekstechnieken in het buitenland.
Begin december kondigde minister Marja van Bijsterveldt van OCW hervormingen van het Nederlandse onderwijsstelsel aan. Het actieplan Beter Presteren moet Nederland weer in de top-5 van sterkste kenniseconomieën brengen. Ondertussen scoort Finland bij het PISA-onderzoek structureel beter dan Nederland. Het Finse format is echter geen kant-en-klaar recept voor succes.
Elke dag fiets ik over het Lange Voorhout. Een van de mooiste, eh, ja wat eigenlijk?, van Den Haag. Het is geen straat, het is geen plein.
Vroeger beschikte de aardrijkskundesectie over een extra groot lokaal vanwege de globes en enorme wandkaarten. Die tijd is voorbij. Waarom zou je ook kaarten aan de muur hangen? Het digibord, Google Earth en EduGIS lijken een prima alternatief. Gelukkig is er een boek dat de deur naar de aloude ‘kaartenkamer’ op een kiertje houdt.
Rob Adriaens schreef in het november/decembernummer van Geografie over de positieve ervaringen met het nieuwe havo-eindexamen aardrijkskunde. Volgens velen stak dat examen goed in elkaar. Toch is hier en daar discussie gevoerd over het antwoordmodel én over de bedoeling ervan.
Graafmachines grommen door de straat. De bestrating wordt verwijderd. Er liggen nieuwe buizen van pvc in stapels op onze stoep. Betonnen buizen aan de overkant. De gemeente vervangt de riolering.
Komend voorjaar gaat er iets ongebruikelijks gebeuren. Alle middelbare scholen in Nederland ontvangen een pakje uit Groningen van Noordhoff Uitgevers met daarin een set atlassen voor in de klassen en de mediatheek. Er zit geen acceptgirokaart bij. Dat is niet omdat Noordhoff ineens een charitatieve instelling is geworden; zo goed gaat het niet in de uitgeverswereld. Het gebeurt omdat het ministerie van LNV, de gemeente Rotterdam en Rijkswaterstaat in de buidel hebben getast om deze gift mogelijk te maken. Het is ook niet zomaar een atlas, het gaat om de atlas van Neerlands trots: De Bosatlas van Nederland Waterland.
Leo de Haan, van oorsprong sociaal geograaf, maakte in 2010 de overstap van het Afrika-Studiecentrum (ASC), dat hij zes jaar leidde, naar het Institute of Social Studies in Den Haag. Gaandeweg is hij steeds meer in multidisplinair verband gaan werken. Zijn werkterrein is ook letterlijk ruimer geworden.
Nederlandse gemeenten gebruiken vaak een slogan om zichzelf ‘op de kaart te zetten’. Zulke slagzinnen moeten aandacht vestigen op hun bijzondere en unieke kwaliteiten. Maar wanneer is bijzonder nog uniek? Hoog tijd voor een inventarisatie van de slogans van Nederlandse gemeenten.
