Diep beneden me stroomt de Rijn als een zilveren lint in fraaie bochten. De hoge naaldbomen aan de rand van de kloof lijken te wachten op hun naderende ondergang. Nog enkele jaren en ze zeilen omlaag. Hen wacht hetzelfde lot als de bomen die hier duizenden jaren terug door een heftige gebeurtenis ten onder gingen.

Het dal omhoog omlaag

Het is een lange tocht door het Vinschgau, het langgerekte dal in het noorden van Süd-Tirol. Links en rechts rijzen steile bergwanden op, die reiken naar de machtige Ortler, op 3905 meter. Omhoog en omlaag voert de smalle kronkelweg. Eigenlijk wonderlijk in zo’n oplopend dal. 

Het is een vermoeiende klim: anderhalf uur stijgen, maar dan, om de volgende bocht, ontvouwt zich een grandioos uitzicht. Ik kijk recht in een diepe komvormige laagte aan drie kanten omringd door steile, bijna loodrechte wanden onder een hoog oprijzende bergkam bekroond met scherpe wit besneeuwde toppen.

Ameland is geologisch een van de meest dynamische gebieden van Nederland, met aaneengegroeide eilanden, verdwenen dorpen, een eroderende kustlijn en nieuwe strandwal in het westen, en aanslibbing en afslag van de uitgestrekte kwelders in het oosten.

 

‘De alarmerende bevindingen van het KNMI waren slechts gebaseerd op tien warme novemberdagen [….] Het KNMI is klimaatpartijdig’, aldus Remco Dijkstra, woordvoerder milieu en klimaat van de VVD in de Tweede Kamer. Hij vindt het KNMI niet onafhankelijk.

 

Nederland is een land van zand, klei en veen. Enkel in het uiterste zuiden van Zuid-Limburg komt vast gesteente voor. Stenen kennen wij vooral van het grindpad in de tuin en van sommige akkers in het oosten van het land. Van die ‘kiezels’ weet de doorsnee Nederlander bar weinig af.

 

Texel is honderdduizenden jaren ouder dan de andere waddeneilanden. In geologisch opzicht lijkt het Nederland in het klein. Er liggen zelfs stuwwallen. Maak er zelf een excursie van!

De laatste zwakke schakel in de Nederlandse kustverdediging, de Hondsbossche en Pettemer Zeewering, is in drie jaar versterkt met zand, duinen en strand. In Geografie februari 2013 schreef Hans de Jong over de argumenten pro en contra. Het project Kust op Kracht is nu voltooid – wat zijn de eerste bevindingen?

 

De stuwwallen van Nijmegen en het Niederrheingebied

Het uitzicht vanaf de Derde Baan in Groesbeek is verbluffend. Je kijkt er 50 meter naar beneden en je kunt het hele Bekken van Groesbeek overzien waar tijdens de voorlaatste ijstijd een dikke ijstong lag.

De Hondsbossche en Pettemer Zeewering is de laatste zwakke schakel in de Nederlandse kustverdediging die wordt versterkt. Dat gebeurt met zand, omdat dit een veilige en duurzame oplossing lijkt. Dat wordt van veel kanten bestreden.