Brooklyn Bridge (NY)

Volgens een recente schatting van het U.S. Census Bureau (2022) telt metropolitaan New York meer dan 20 miljoen inwoners. Een duizelingwekkend aantal, verspreid over een reusachtig gebied in de staten New York, New Jersey, Connecticut en Pennsylvania. New York City (NYC) vormt nog steeds de kern. De vijf boroughs NYC, Bronx, Brooklyn, Manhattan, Staten Island en Queens zijn samen goed voor zo’n 8 miljoen inwoners.

Het oostelijke deel van NYC omvat veel water. Lange tijd namen veerponten een groot deel van het verkeer en vervoer tussen de boroughs voor hun rekening. Met de explosieve groei van NYC in de 19e eeuw klonk de roep om vaste oeververbindingen steeds luider – zeker van en naar Manhattan. Een van de bruggen die in de 19e en begin 20e eeuw gebouwd werden, de Brooklyn Bridge, zou uitgroeien tot een icoon van The Big Apple.

De Roeblings

Toen het besluit een brug te bouwen tussen Manhattan en Brooklyn was gevallen, meldde zich John Roebling, een uit Duitsland afkomstige, veramerikaanste ingenieur. Hij had in Amerika al vele hangbruggen ontworpen en gebouwd; de laatste was die over de Ohio River tussen Cincinatti (Ohio) en Covington (Kentucky) uit 1866, destijds de langste hangbrug ter wereld.

Roebling bleek the right man on the right spot in New York. Er werd een bouwbedrijf, the New York and Brooklyn Bridge Company, opgetuigd, er werden investeerder gevonden en Roebling kreeg een aanstelling als hoofdingenieur.

De bouw van de brug zou veertien jaar in beslag nemen. Het was een nooit eerder vertoond technologisch hoogstandje: breder, hoger en complexer dan alle voorgangers. Diverse bouwkundige problemen werden on the spot, tijdens de bouw, opgelost, wat de boel flink vertraagde. Er bleek een tweede, forse geldinjectie nodig – de directie moest opnieuw financiers zien te vinden. Uiteindelijk was het de staat New York die het resterende bedrag bijlegde van het in totaal 15 miljoen US dollar kostende project (nu zo’n 440 miljoen dollar).

Daar kwam bij: John Roebling vond vlak vóór de start van de bouwwerkzaamheden de dood na een bedrijfsongeval. Staand op een dok, bij de inspectie van de plek waar de brug zou komen, raakte zijn voet beklemd tussen de dokwand en een veerpont. Hij weigerde amputatie van zijn tenen, koos voor een alternatieve behandeling en overleed een maand later aan tetanus. Zijn zoon, die als bouwkundig ingenieur al nauw bij het project betrokken was, nam de taken over. Deze Washington Roebling voltooide het bouwproject in 1883.

Even de grootste

Bij de feestelijke opening in 1883 waren de beide bruggenhoofden nog niet helemaal gereed. Het ongeduld was echter groot: de brug, destijds de grootste hangbrug ter wereld, ‘was immers klaar’ en voor het eerst waren Manhattan en Brooklyn met elkaar verbonden over de East River.

De twee towers (pijlers) van de Brooklyn Bridge waren ruim 80 meter hoog en de doorvaarthoogte van het brugdek bedroeg ruim 40 meter. De spanwijdte over het water bedroeg ruim 486 meter en samen met de bruggenhoofden was de brug 1,8 kilometer lang. Het kabelnetwerk, de ‘ophanging’ van de brug, omvatte duizenden kilometers.

Op de openingsdag maakten zo’n 1800 voertuigen en meer dan 100.000 personen gebruik van de brug. En terwijl de voetgangersaantallen bij de tolpoorten hoog bleven, nam het personenvervoer op de veerponten drastisch af.

Spoedig kon Manhattan, met onder andere het Financial District, op meer bruggen bogen. De Williamsburg Bridge (1896-1903) en de Manhattan Bridge (1901-1909) – beide naar Brooklyn – gevolgd door de George Washington Bridge (1927-1931) naar New Jersey. Wat later kwamen er ook andere vaste verbindingen, zoals tunnels.

Nieuwe plannen

Het eeuwfeest van de Brooklyn Bridge is alweer lang achter de rug (1993) en het bouwwerk staat er nog steeds fier bij. De prachtige aquarel die David Lingwood voor die gelegenheid maakte, toont de brug in volle glorie, toen nog met de Twin Towers, die in 2001 onder een terroristische aanslag zouden bezwijken. Ook de rest van Manhattans skyline is verder veranderd.

De meer dan 100 jaar oude brug heeft intussen diverse noodzakelijke onderhoudsbeurten en aanpassingen ondergaan. Ook werden maatregen genomen om de verkeersdruk te beperken. Vrachtwagens en bussen mogen al sinds 1950 niet meer over de brug, (toeristische) voetgangers lopen nu een niveau hoger dan het autoverkeer, en fietsers kregen speciale rijstroken. In nieuwe, futuristische, plannen wordt het autoverkeer op de brug verder beperkt en is de brug hoofdzakelijk het domein van wandelaars en fietsers. Daarbij zouden de bruggenhoofden zelfs kunnen veranderen in publieke, parkachtige ruimten. Ondanks al deze en toekomstige functieveranderingen zal de Brooklyn Bridge blijven bestaan, niet alleen als icoon van NYC, maar ook als herinnering aan de 19e-eeuwse technologische revolutie.

BRONNEN

• Van Aalst, I., Van Melik, R., & Van Weesep, J. (2020). Wandelgids New York. Culemborg: Odyssee Reisgidsen.
• Dogacy, B., & Lopate, P. (2019). Bridge of Dreams. The Rebirth of the Brooklyn Bridge. Easthampton (MA:) Hudson Hills Publishers.
• Haw, R. (2005). The Brooklyn Bridge, A Cultural History. New Brunswick (NJ): Rutgers University Press.
• Haw, R. (2020). Engineering America. The life and Times of John. A Roebling. New York (NY): Oxford University Press.
• Kompanek, C. (1219). Moon Guide New York City. Berkeley (CA): Avalon Publishing.
• NYC Department of Transportation (2016). Brooklyn Bridge Promenade. nyc.gov.dot
• McCullough, D. (2012). The Great bridge. The Epic Story of the Building of the Brooklyn Bridge. New York: Simon and Schuster.
• Richman, J. (2021). Building the Brooklyn Bridge, 1869-1883. An illustrated History. New York(NY): Bauer & Dean Publishers.
• Trachtenberg, A. (1965). Brooklyn Bridge. Fact and Symbol. Chicago (IL): University of Chicago Press.
• Wagner, E. (2017). Chief Engineer Washington Roebling: The Man Who Built the Brooklyn Bridge. New York (NY): Oxford University Press.