Rotondes: Levensgevaarlijk
De rotondisering van Nederland schrijdt voort. Ons land telt inmiddels bijna vijfduizend rotondes en dat aantal zal in de nabije toekomst nog toenemen. Dat is niet voor niets. Daar is over nagedacht. Rotondes zijn namelijk veiliger dan gewone kruispunten. De statistieken zijn wat dat betreft overduidelijk; lees de rapportages van de SWOV er maar op na.
Als automobilist vind ik rotondes vooral irritant. Als ik in de auto zit, wil ik namelijk zo snel mogelijk van A naar B, en ik word in dat streven gehinderd door al die rotondes. Maar goed, die irritaties zet ik makkelijk opzij voor het algemeen belang: een vergrote verkeersveiligheid.
Ik heb evenwel juist ten aanzien van de veiligheid zo mijn bedenkingen. En dan spreek ik als fietser – wat ik vooral ben. Voor fietsers zijn rotondes levensgevaarlijk. Dat komt vooral doordat de vormgeving van, en de voorrangsregeling op de Nederlandse rotondes niet uniform is. Sterker nog: het is een onduidelijk rommeltje. Ontbrekende fietsstroken, geïntegreerde fietsstroken, vrijliggende fietspaden, iedere rotonde is weer anders. En wie heeft wanneer voorrang? Soms heeft het autoverkeer op de rotonde voorrang maar het fietsverkeer op de vrijliggende fietspaden van de rotonde niet. Voor de argeloze fietser (en automobilist) is er geen touw aan vast te knopen.
Ik ben er eens op gaan letten en vermoed inmiddels een curieuze wetmatigheid. Op rotondes binnen de bebouwde kom lijkt de voorrangsregeling anders dan buiten de bebouwde kom. Maar ik kom uitzonderingen tegen. En in verstedelijkt Nederland is het niet altijd duidelijk wanneer je nu binnen of buiten de bebouwde kom rijdt. Zoals gezegd: een rommeltje, levensgevaarlijk.
Volgens mij kan dat veel beter. Uniformer, voorspelbaarder, veiliger.
Voor fietsen en automobilist is er geen touw aan vast te knopen