Frank van Dam fietste door Graubünden, een voor een geograaf interessant landschap waarin het bergland een viervoudige waterscheiding vormt tussen het stroomgebied van de Rijn, de Donau (in dit geval de Inn), de Po en de Adige.
De Ninoofsepoort, of de Porte de Ninove zoals de meeste mensen ’m noemen, klinkt alsof hij in een sprookjesboek of een fantasy novel thuishoort, schrijft Manuel Aalbers.
Ton van Rietbergen schrijft voor geografie.nl korte, prikkelende stukken die u aan het denken zetten. Als reactie op artikelen uit de Volkskrant vraagt hij zich af of we nu vóór of tegen 'de elite' moeten zijn.
Onze nieuwe columnist Jan Willem van Eck pleit voor meer veldwerk in het aardrijkskundeonderwijs. Aardrijkskunde is bij uitstek het vak dat je buiten het klaslokaal leert, en een recente hype als Pokémon Go laat zien dat de jeugd zeker wel de hangbank wil verruilen voor de échte wereld, buitenshuis.
Een van de redenen waarom de Amerikaanse verkiezingen zo fascineren, ligt in de geografie. Het gevecht om de vijftig staten wordt gevoerd als een militaire veldslag. Naarmate de eindstreep in zicht komt, weten de kandidaten precies waar ze moeten zijn met hun campagneoptredens en tv-spots.
Hoeveel is 3+3+1? Een simpele rekensom: overal ter wereld is dat 7, maar in België is dat 6. Want België is het land van het surrealisme (daarover een andere keer meer) en Brussel de hoofdstad van het surrealisme.
We raken niet uitgepraat over voedsel. Sterrenkoks, dieetgoeroes en kookboekenschrijvers zijn de nieuwe helden. Bijna wekelijks verschijnt er nieuw superfood, vaak een oude groente of fruitsoort getooid met een nieuwe naam. Voedsel is ook een goede graadmeter geworden voor veranderingen in dorpen, steden en wijken: opeens adverteert de bakker met speltbrood, duiken er winkels met speciaalbier op en zetten restaurants quinoasalade op het menu.
Fysisch geografen en aardwetenschappers willen hun kennis delen met de samenleving – ook via andere beroeps groepen. In deze reeks passeerden deltamanagers, tourgidsen, natuurgidsen, stadsecologen en bestuurders de revue. We sluiten af met de pabo. Daar worden immers door hoog opgeleide aardrijkskundedocenten de toekomstige leraren basisonderwijs klaargestoomd om jonge kinderen te leren met een geografische blik naar hun leefomgeving te kijken.
In de vier Napolitaanse romans schetst Elena Ferrante het leven van Lila en Lenú, die in de jaren 1940 samen opgroeien in een achterbuurt van Napels. In deel 2 gaan de levens van de twee jonge vrouwen dramatisch uit elkaar lopen.
Het Brusselse Molenbeek toont aan wat er kan gebeuren als kwetsbare wijken en hun bewoners aan hun lot worden overgelaten.’ Het is een klein zinnetje in de laatste Geografie (april) aan het einde van een bespreking van het proefschrift van Gerard van Bortel en het heeft eigenlijk weinig van doen met Van Bortels werk, maar toch steekt het.
