Frank van Dam fietste door Graubünden, een voor een geograaf interessant landschap waarin het bergland een viervoudige waterscheiding vormt tussen het stroomgebied van de Rijn, de Donau (in dit geval de Inn), de Po en de Adige.
Waar kun je mooier fietsen dan in de bergen? De wisselende uitzichten, het vermoeiende malen met de benen, het passeren van de boomgrens, de bevrediging van het boven komen. En waar kan dat passender dan in Italië, het land van de katholieke, volkse, ijdele wielercultuur? Zeg het me.
Het Westland is lelijk, toch fietst Frank van dam er graag. Sterker nog, hij vindt het er prachtig.
Fietser Frank van Dam fietst graag door Midden-Delfland. Ruimte, groen, uitzicht, historie. Vooral dat laatste, en het blijkt dat hier het landschap nauwelijks is veranderd sinds de Tweede Wereldoorlog. In tegenstelling tot de gebieden er om heen.
Fietsen naar het hoogste geografische punt is niet in elk land mogelijk. In Porutgal wel: Frank van Dam beklimt de Torre (1993 meter).
Een nieuwe serie van frank van Dam waarin hij de diversiteit van fietslandschappen belicht.
Frank van Dam over de tweestrijd in zijn hoofd. Is hij een stedeling of een kluizenaar? Mopperaar of relativerende optimist?
Frank van Dam over hoe je hersenen op de automatische piloot fungeren en hoe moeilijk dat er uit te krijgen is.
Elke stad kent zijn lelijke gebouwen. Gebouwen waarvan je je afvraagt hoe en door wie ze ooit verzonnen zijn
Frank van Dam bekijkt wat er nog over is van de Haagse Marathon, de disco die zijn hoogtepunt beleefde in de jaren '70 en '80. Het gebouw staat er sinds 2006 troosteloos bij, maar de herinneringen blijven.
