In heel Europa wonen Britten die door de aankomende Brexit worden getroffen, maar veel Britse Brusselaars zijn extra de dupe: ze wonen niet alleen in de EU, maar werken er ook voor. Alleen al bij de Europese Commissie zijn 1226 Britten in dienst. Bij andere EU-instellingen zouden er zeker 800 werken. EU-ambtenaren moeten bij hun indiensttreding EU-burgers zijn. Een andere regel stelt dat wie zijn EU-nationaliteit niet meer heeft, ontslagen moet worden. Binnen de EU gaan er stemmen op om dit te interpreteren als ‘ontslagen kan worden’, wat de deur toch weer op een kier zet voor de Britse EU-ambtenaren. De Brexit raakt niet alleen de ambtenarij. Van de EU gaat een sterk agglomeratie-effect uit, om een economisch-geografisch begrip te gebruiken.
Net als in Nederland kunnen straatnamen in België tot levendige discussies leiden. De helden van een paar eeuwen of decennia geleden kunnen zomaar de risees van vandaag zijn. Scheephelden blijken slavenhandelaars, ontdekkingsreizigers kolonisten. In Brussel gaat de discussie minder over het verwijderen van besmette namen en meer over het eren van nieuwe.
In 1948 werd de Brussels Zuidlaan omgedoopt tot de Stalingradlaan. Brussel stond hierin niet alleen. Vele Europese steden eerden de leiders van de geallieerde troepen in de jaren na de Tweede Wereldoorlog. In de Amsterdamse Rivierenbuurt werden in 1946 de drie oost-westhoofdassen vernoemd naar Churchill, Roosevelt en Stalin. Na de Sovjetinval in Hongarije (1956) bleek Stalin toch niet zo’n lieverdje en ging de laan voort als Vrijheidslaan.
In Brussel bestaan drie onderwijssystemen naast elkaar: dat van de Vlaamse en Franse gemeenschappen, en een netwerk van EU-scholen. Op de meeste Vlaamse scholen leer je goed Nederlands, Frans en Engels, en op veel Franstalige scholen goed Frans en een beetje Nederlands en Engels.
In Brussels lof 14 besprak ik een van de twee bepalende gebouwen van de Brusselse skyline, de Nationale Basiliek van het Heilig Hart, beter bekend als de Basiliek van Koekelberg. Wat ik u niet vertelde – en zelf niet wist – is dat de basiliek nog meer geheimen herbergt.
Toen ik onlangs voor het eerst van mijn leven in Beiroet was, vroeg iemand me of ik niet was geschrokken van de militairen in het straatbeeld. Nee, dat was ik eigenlijk niet. Waarom niet? Een paar jaar geleden leek me dat nog een schrikbeeld, misschien zelfs het schrikbeeld. Na ruim twee jaar realiteit ben ik eraan gewend geraakt.
De vrijmetselaars. In Nederland wordt hun rol in de samenleving vaak een beetje weggelachen: de besloten verenigingen zouden van generlei invloed zijn. In België is de reactie geheel anders. De vrijmetselaars kunnen overal achter zitten.
In de vorige Brussels lof besprak Manuel Aalbers een van de twee bepalende gebouwen van de Brusselse skyline, het Justitiepaleis. In deze column de andere beeldbepaler: de Nationale Basiliek van het Heilig Hart, beter bekend als de Basiliek van Koekelberg. Deze ligt naar goed Brussels gebruik op de grens van twee Brusselse gemeenten: Koekelberg (tijdens het begin van de bouw nog deel van de gemeente Sint-Jans-Molenbeek) en Ganshoren.
Kerktorens en kantoorkolossen zijn net als in andere steden bepalend voor de skyline van Brussel, maar er zijn nog twee andere gebouwen die in Brussel domineren: het Justitiepaleis en de Nationale Basiliek van het Heilig Hart, beter bekend als de Basiliek van Koekelberg.
