We horen en lezen vaak over dezelfde steden. Ze verschijnen regelmatig in het nieuws of zijn veelvuldig onderwerp van onderzoek vanwege opvallende veranderingen of een interessante geschiedenis. De online serie ‘Steden uit de schaduw’ op geografie.nl gaat over steden die juist niet vaak in de media verschijnen: ook daarover zijn genoeg boeiende verhalen te vertellen. Billy Gunterman trapt af met een stadsverkenning van Tartu. Wie volgt? 

Het tijdschrift Derde Wereld, jarenlang een belangrijk discussieplatform over ontwikkelingsvraagstukken, stierf in1998 een stille dood. Ruim twintig jaar later verschijnt er online een ‘nagekomen nummer’ – in de oude opzet, maar met eigentijdse issues. Het laat de lacune die het blad achterliet, voelen. 

Woningen zijn om in te wonen. Als ze oud zijn en niet meer aan de moderne eisen voldoen, verbeteren of slopen we ze. Daarmee verliezen we soms erfgoed en storten we bewoners in onzekerheid. Neem de wijk Jerusalem in Nijmegen. 

Had ik al verteld dat je in Asturië prachtig kunt fietsen? Tussen de grijsgroene Picos en de Atlantische oceaan. Of in de Kop van Noord-Holland, de Noordoostpolder, Zuidwest-Friesland, Noordoost-Groningen, Montferland, Sauerland, Toscane, de Pyreneeën? Ik meen van niet. Maar ach, kun je niet overal prachtig fietsen? Heeft niet elk landschap zijn verhaal, zijn charme, in welk jaargetijde dan ook? 

En waarom dat belangrijk is

In tijden van continue digitalisering is het goed om eens bij het analoge, het tastbare, stil te staan. Daarvan werd ik me bewust toen we tijdens een pauze tussen twee lessen door vanuit de Aeres Hogeschool naar de stadsmaquette van Almere zijn gelopen. Het was me geheel ontgaan dat de hele gemeente en een aantal Almeerse gebouwen door een echte 'Lego Certified Professional' met miljoenen Legosteentjes zijn nagebouwd. Zo’n analoge maquette doet je blijkbaar wat, want het veroorzaakte een wauw-effect bij de studenten. En dat effect levert allerlei vragen op.

Elke vier jaar bij de waterschapsverkiezingen speelt dezelfde vraag: Kunnen we de waterschappen in de provincies laten opgaan? Dat scheelt geld en gedoe. Vaak komt deze vraag van provinciebestuurders, oud-Statenleden of mensen die in het stemhokje van het verkeerde waterschap staan. Toch blijkt de huidige situatie de beste.

Nadat de Spanjaarden ruwweg tussen 1540 en 1580 ook het zuidwesten van de latere Verenigde Staten hadden doorkruist, maakte dit uitgestrekte gebied deel uit van het grote Spaans-koloniale rijk in de Amerika’s. De Spanjaarden hadden daarbij grote belangstelling voor ‘Nuevo Mexico’ en Arizona vanwege de verhalen over de aanwezigheid van rijke zilveraders. Het gebied rondom het noordelijk gelegen Santa Fe (New Mexico) werd een belangrijke leverancier voor de Spaanse zilvervloten. Op zoek naar een gunstiger route ontdekte Antonio de Espejo in 1583 bij toeval El Morro, een 60 meter hoge zandsteenrug in het gortdroge noordwesten van New Mexico. Aan de voet daarvan lag een bron met een permanente wateraanvoer – ook in de smoorhete zomers. De Espejo sprak in zijn reisverslag over ‘de poel bij de grote rots’. Het werd al snel een belangrijke pleisterplaats voor vermoeide, dorstige reizigers en hun rij- en pakdieren op de route naar en vanuit Santa Fee. 

In de Zwitserse Alpen ligt ten noorden van de Rhone het Lotschental. Het heeft de status van Unesco Werelderfgoed en staat bekend om zijn natuurschoon en eeuwenoude tradities. Toch wordt het Lotschental niet overlopen door toeristen. 

Game maakt van nieuwe Omgevingswet speels lesmateriaal 

De nieuwe Omgevingswet vraagt om participerende burgers. Hoe maak je dit taaie onderwerp leuk voor leerlingen? Door de game Buurtje Bouwen in te zetten. Leerlingen uit klas 2 van het Coornhert Gymnasium Gouda gingen ermee aan de slag.