Geen atlas meer bij het examen is vreemd. Leerlingen zullen minder getraind zijn in atlasgebruik, met name in kaartselectie. Het kan er echter ook toe leiden dat leerlingen beter worden in andere kaartvaardigheden zoals kaartproductie en dat zou positief zijn.
De rol van de schoolatlas in het aardrijkskundeonderwijs is zeker niet uitgespeeld, benadrukt het CvTE. Geografie vroeg Jan van Mourik een actueel fysisch-geografisch onderwerp uit te diepen aan de hand van kaartmateriaal van beide atlassen. Waar vond hij de meest bruikbare informatie?
Welke mogelijkheden bieden de 55e druk van De Grote Bosatlas en de nieuwe Alcarta-atlas om stadsgeografische thema’s voor te leggen aan leerlingen? En hoe verschilt hun aanpak?
Met de voortschrijdende urbanisatie werden steden gaandeweg beter weergegeven in de schoolatlassen. Aanvankelijk enkel het bebouwde gebied en enkele infrastructurele elementen, later ook steeds meer functies – economische en bestuurlijke – en ook processen.
Waar Kees de Heus bekijkt hoe stadsgeografische begrippen aan bod komen in de schoolatlas, brengen Utrechtse leerlingen met ruimte-tijdpaden en mental maps hun directe stedelijke omgeving in kaart – nu, terugblikkend én vooruitkijkend.
In Duitsland is minder vastgelegd wat er bij aardrijkskunde in de bovenbouw voortgezet onderwijs geleerd moet worden dan in Nederland. Dat biedt ruimte voor een andere manier van lesgeven en leren. Hierover schreef Uwe Krause een interessant artikel in het tijdschrift Review of International Geographical Education Online (RIGEO). Een verslag van een uitgebreid onderzoek van schoolboeken en aardrijkskundelessen in twee landen.
Afgelopen week was het weer eens zo ver: ik stond in een niet bestaande file. Tenminste, niet bestaand op de kaart van mijn auto navigatie, want vóór mij stond wel degelijk het verkeer stil op de snelweg. Er is niets vervelender dan in een file te staan die niet op de kaart staat of die niet tijdens de filemeldingen op de radio word genoemd. Alsof je eventjes niet bestaat. Ik had het natuurlijk kunnen weten, de kaart is nu eenmaal niet het gebied**. Een uitspraak*, die in verschillende wetenschappen tot nader onderzoek uitnodigt.
Begin jaren zeventig van de vorige eeuw werden in Gent in de wijk Rabot drie woontorens van 17-hoog gebouwd. Nog geen vijftig jaar later zijn ze alle drie alweer gesloopt. Een kleine 600 flatwoningen zijn verdwenen en worden nu vervangen door 360 appartementen in veel lagere gebouwen (3- tot 9-hoog) op dezelfde plek.
Kennis verdient meer aandacht, betoogde de nieuwe hoogleraar Geografie & Educatie Tine Béneker. Leerlingen en studenten moeten leren kennis verzamelen en analyseren en ook ontdekken hoe kennis tot stand komt en op verschillende manieren gebruikt en misbruikt wordt.
Wij leven op deze aarde en hebben te maken met haar grillen. We willen natuurverschijnselen als aardbevingen, overstromingen en klimaatschommelingen begrijpen en kunnen voorspellen. We maken echter ook veel gebruik van deze aarde. Ze levert energie en delfstoffen die we nodig hebben. Redenen genoeg om de aarde beter te leren begrijpen. Hieruit is de wetenschap ontstaan die zich hiermee bezighoudt: de aardwetenschap. Een wetenschap die, zoals alle wetenschappen, door mensen gecreëerd is. Hoe verhoudt de mens zich tot de aarde en tot deze aardwetenschap?
