In de eerste weken dat de pandemie zich over Europa verbreidt, is alle aandacht op eigen land gericht. EU-lidstaten sluiten grenzen, kapen maskers en beademingsapparaten voor elkaars neus weg en Nederland ruziet met Italië over eurobonds. Waar bleef de EU?
Vóór 2025 moet in Amsterdam een nieuwe vorm van openbaar vervoer gereed komen, de IJbaan. Een kabelbaan over het IJ, tussen de wijken NDSM Marina op de noordoever en Minervahaven op de zuidoever. In een vlakke stad onder NAP mag het een noviteit zijn, elders is de kabelbaan allang ingeburgerd. Een duik in de geschiedenis.
Met het vertrek van de Britten, en het groeiende economische en strategische belang van het Noordpoolgebied heeft Nederland steeds meer oog voor de Noordkant van Europa, waar het nieuwe bondgenoten zoekt en vindt. Over welke landen hebben we het precies en wat is hun rol in de Europese samenwerking?
Onlangs verscheen Adults in the Room, een film van de Frans-Griekse regisseur Costa-Gavras over het korte ministerschap van Yanis Varoufakis in 2015. De film biedt een zeldzame inkijk in de Griekse tragedie tijdens de Eurocrisis, net als de autobiografie waarop de film is gebaseerd.
Op de weigering van de Braziliaanse president Bolsonaro om op te treden tegen de ontbossing in het Amazoneregenwoud was veel kritiek. Ook van de Europese leiders, met de Franse president Macron voorop. Maar geven ze zelf het goede voorbeeld? EU-lidstaat Frankrijk heeft immers een stukje Amazonië in bezit.
Sinds het verdrag van Lissabon (2009) heeft het Europees Parlement meer invloed op de benoeming van de Europese Commissie. De Commissie-Juncker (2014-2019) was de eerste die volgens de nieuwe regels werd benoemd. Nu haar mandaat afloopt, is het tijd de balans op te maken.
De aanloop naar de beslissing over de samenstelling van het nieuwe Europese Parlement is vrijwel genomen maar in de laatste dagen kan nog een en ander gebeuren. Hier doen Virginie Mamadouh en Herman van der Wusten verslag van de gang van zaken tot de laatste campagneweek.
In het vorige nummer schetsten we de nieuwe scheidslijn in het Europese electoraat tussen globalisten en nationalisten. In de aanloop naar de EP-verkiezingen vormen zich langs die scheidslijn ook nieuwe partijen.
Minstens drie ontwikkelingen maken de komende Europese verkiezingen spannender dan ooit: nieuwe breuklijnen in het electoraat, nieuwe machtsverhoudingen tussen Parlement en Raad, én een nauwkeurigere monitoring door waarnemers kunnen het vluchtige kiesgedrag flink beïnvloeden.
Rome en Brussel staan lijnrecht tegenover elkaar inzake de Italiaanse begroting van 2019. Beide kampen moeten de onderlinge eenheid zien te bewaren. In Rome is een wankele gelegenheidscoalitie aan het bewind en het land als geheel is scherp verdeeld.