Volgens de Nationale Omgevingsvisie van minister Ollongren moeten er tot 2030 in Nederland een miljoen woningen bij komen. Zonder verdichting kan dat niet. Is dit wel te combineren met leefbaarheid? Amsterdam ziet volop mogelijkheden.

Ik woon in een zogeheten ‘jaren 30-wijk’, de Vruchtenbuurt in Den Haag. Als je oppervlakkig kijkt, zie je daar vooral eengezinswoningen met een erker, een tuin en oranjerode dakpannen. Een brave, rustige en afgaand op de idiote vraagprijzen populaire woonbuurt. Gewild, maar niet wild. Zelfs een beetje saai.

Langs de oostrand van Nederland weet je soms niet of je per ongeluk de grens al bent overgestoken. Babberich, Belfeld, Kotten en Bruchterveld zijn maar een paar voorbeelden van namen die je doen denken dat je in Duitsland bent. Een ander mooi voorbeeld is Siebengewald, verstopt achter de Maasduinen in het noorden van Limburg. Van oorsprong onderdeel van Gelre maar sinds het einde van de middeleeuwen behorend tot het graafschap Kleve. Door uitruil van land na de Franse Tijd (1817) is Siebengewald definitief onderdeel geworden van Nederland. Mijn verhaal gaat echter over een oud, aanpalend buurtschap dat elke fysisch geograaf wel kent, maar dat niet meer terug te vinden is op de kaart. Een straatnaam in het dorp Siebengewald is enkel wat rest.

• Kraak, M-J. & Ormeling, F.J. Cartography. Visualisation of Geospatial Data. Fourth Edition. 
• Delphine, D. Perceiving the Giant. Bringing Back People into Megaprojects: the Case of Indonesian Development Practice. 
• Journal of European Landscapes. Amsterdam University Press, open access. Domosh, M., Heffernan, M., & Withers, Ch.W.J. (Eds.). The Sage Handbook of Historical Geography. 
• Woud, A. van der. Het landschap, de mensen. Nederland 1850-1940. 
• Hakkenes, E. Gas. Het verhaal van een Nederlandse bodemschat. 
• Gowricharn, R. Miskend verleden. Hindostaanse boeren in Suriname 1880-1980. 

Geen gemakkelijke tijd voor jongeren. Opgehokt. Veel dingen niet kunnen doen. Zelfs niet naar school mogen. Het einde van corona is nog niet in zicht. Hoe moet dat verder? Van nature willen veel jongeren dingen doen. En velen denken ook best goed na. Daar hoef je geen Greta Thunberg of Amanda Gorman voor te zijn. Hoe kunnen we al die energie inzetten in coronatijd? En wat kan aardrijkskunde daarbij bieden? Het tijdschrift J-Reading wijdde een heel nummer aan geografie en corona. Voor leraren die op zoek zijn naar eigentijdse en kritische schoolaardrijkskunde is het nieuwe gratis e-book van John Huckle een aanrader.

Migratie. Met extra voorzichtigheid wordt het aangesneden in de klas. Het onderwerp hoort bij aardrijkskunde, maar voor veel docenten is het niet makkelijk te behandelen. Thijs van Manen schreef in Geografie februari 2021 al over het onderwerp vanuit het perspectief van leerlingen. Maria Janse sprak voor dit verhaal vijftien docenten van verschillende scholen over hun ervaring met het onderwerp migratie.

In deze blog vanuit Tripoli geeft plaatsvervangend ambassadeur Gabriëlle Metz meer uitleg over het conflict in Libië. Een toepasselijk moment, want Libië heeft vanaf volgende week mogelijk een nieuwe tijdelijke eenheidsregering, voor het eerst sinds jaren.

Laatst las ik een bericht dat gruis en stenen die gletsjers (gedeeltelijk) bedekken invloed hebben op het klimaat, zo zouden ze zorgen voor een minder snelle smelt. Wonderlijk genoeg zijn deze bedekkingen pas recent verwerkt in prognoses over klimaatopwarming.

Het centrum van Groningen wordt begrensd door een aantal grachten met namen die verwijzen naar een verleden als bloeiende havenstad. Denk aan Noorderhaven, Turfsingel en Schuitendiep. Het ‘Hoge der A’ en ‘Lage der A’ danken hun naam aan het getij dat via het Reitdiep tot in de stad reikte. Soms moesten de boten aan dit laatste stukje Drentse A aan de hoge kade liggen, soms aan de lage. Het Reitdiep was dus een getijderivier. Ter hoogte van Zoutkamp stroomde de getijdegolf van de Waddenzee via de Lauwerszee twee keer per dag het Groningse land in en uit.

De Waddenzee op twee kaartbladen van Johannes van Keulen