De aarde bestaat ongeveer 4600 miljoen jaar. Er zijn er nog maar enkele plekken waar je de oudste gesteenten aan het oppervlak kunt vinden. De belangstelling daarvoor groeit snel, omdat ze zeldzame ertsen bevatten.

De Maas liet diepe sporen na in de Ardennen, vormde een terrassenlandschap in Zuid-Limburg om na Boxmeer zand en grind af te zetten in het dalende Nederland. Vanaf daar was het de mens die de loop bepaalde. Waar de rivier precies uitmondt, is met de oude en  nieuwe ‘Mazen’ lastig te zeggen.  

Loop je relaxed over een bergpad langs kabbelend water, let je even niet op en plots is de beek verdwenen. Waar is het water gebleven? 

Tienduizend jaar geleden lagen de Alpen onder een dikke laag landijs. De traag stromende ijsmassa heeft bijzondere sporen in het landschap getrokken. Van diepe meren tot bijzondere zwerfstenen.

Een van de grootste vulkanen in Europa    

Zuid-Europa telt een aantal actieve vulkanen en het zijn zeker niet de kleinste. De zwaarste uitbarsting die ooit in Europa plaatsvond, is die van de Santorini in Griekenland. Dit gebied is nog steeds vulkanisch actief.

In Europa komen over relatief korte afstanden aanzienlijke hoogteverschillen voor. Als Nederlander heb je dat niet zo in de gaten, maar in Griekenland zijn daar legio voorbeelden van. Dat heeft alles te maken met tektoniek.

Bron van water en energie verdampt                                                

Wintersporters in de Alpen konden het afgelopen seizoen niet meer om de klimaatverandering heen. Geringe sneeuwval en hoge temperaturen remden ook de winterse aangroei van de gletsjers. Deze zomer smelten ze dus verder af. Dat gebeurt overal ter wereld. Bijvoorbeeld in Colombia.

De Eifel

Voor vulkaanuitbarstingen in Nederland hoef je niet te vrezen, als je de Bovenwindse Eilanden in de Caribische Zee niet meerekent. Maar vlak de Eifel niet uit. Op zo’n 200 kilometer van de Nederlandse grens wemelt het van de vulkanen, die geologisch gezien kort geleden voor heftig vuurwerk zorgden. Schuilt daar nog gevaar?

Terugschrijdende erosie

Als kind speelde ik graag aan het strand. Het leukst was dat bij laagwater: de zee had zich teruggetrokken, maar het zand was nog nat. Ideaal om ‘waterwerken’ uit te voeren. Bijna altijd stroomde er vanuit plaatselijke ondiepten water naar zee. Het strand was daar net een waterloopkundig laboratorium. Mijn eerste kennismaking met het voortdurend veranderen van de stroming en… terugschrijdende erosie.

Het rommelt voortdurend in en rond de Middellandse Zee. Bijna elke week vindt er in Turkije of Griekenland wel een lichte aardbeving plaats en ook Italië wordt frequent getroffen. Daarnaast roeren vulkanen als de Stromboli en Etna zich regelmatig. In Spanje valt dat reuze mee. Toch vind je daar in het zuiden ook sporen van het onrustige Middellandse Zeegebied.