Navranter kan het bijna niet. In het noordwesten van Durban ligt een golfbaan, symbool voor rijkdom en luxe. Pal daarnaast een informele nederzetting met schamele optrekjes van zinken golfplaat. Waar de mensen, soms letterlijk, moeten vechten voor een menswaardig bestaan.

'We doen het op eigen kracht'

Op een langgerekte groene strook die twee heel verschillende woonwijken van elkaar scheidt, lijken lange rijen containers te zijn neergezet. Het is echter niet wat het lijkt. Er is iets anders aan de hand in de township Lwandle/Nomzamo bij Strand, een stad 50 kilometer ten oosten van Kaapstad.

Na de afschaffing van de apartheid werden er 2,7 miljoen nieuwe woningen gebouwd voor de arme, zwarte bevolking. Op die huizen kwam veel kritiek. Nu wil men de stedelijke ontwikkeling anders aanpakken. Cornubia bij Durban is een van de voorbeeldprojecten.

Johannesburg is verreweg de grootste stad van Zuid-Afrika en het economisch centrum van het land. De stad telt 4,4 miljoen inwoners; de voorsteden meegerekend zijn dat er meer dan 10 miljoen. Dat geheel is een lappendeken van zeer uiteenlopende wijken. Zoals Kya Sands en Bloubosrand in het noordwesten.

Ruim twintig jaar geleden werd in Zuid-Afrika de apartheid afgeschaft. De ruimtelijke uitdrukking daarvan, the architecture of apartheid, bestaat echter nog steeds. Opnamen met een drone maken dat pijnlijk duidelijk.

Hout Bay ligt in een pittoreske vallei aan de zuidkant van de Tafelberg bij Kaapstad. Tussen de groene, welvarende blanke wijken heeft zich als dissonant de zwarte township Imizamo Yethu genesteld.

De wijnsector, die na de apartheid sterk opbloeide, is nog altijd bijna exclusief een zaak van blanke boeren en ondernemers. Black Economic Empowerment verloopt hier moeizaam.

Een radicaal wetsvoorstel van om de alsmaar uitblijvende hervorming van het grondeigendom in de landbouw vlot te trekken, leidt tot felle reacties. Behalve een rechtvaardige verdeling en werkgelegenheid is ook de voedselvoorziening van een groot deel van Afrika in het geding.