Verken glaciaal Nederland, van de Utrechtse Heuvelrug tot de Eemvallei. Ontdek hoe boeren dit zandlandschap naar hun hand zetten en hoe fysisch geografen verrassende ontdekkingen doen over oude begraven bodems in de Laarder Wasmeren.

Ondanks het woningtekort is er in Nederland veel leegstand, bijvoorbeeld boven de winkels in stadscentra. Als hier gewoond kan worden, levert dat behalve enthousiaste huurders ook aantrekkelijke, multifunctionele en toekomstbestendige binnensteden op. Toch blijkt dit geen eenvoudige opgave.

Het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) heeft sinds januari een nieuwe directeur, Marko Hekkert. Als hoogleraar Dynamics of Innovation Systems is hij een van de transitiespecialisten in Nederland. Hekkert heeft een opvallende visie op de grote opgaven waarvoor Nederland staat: het Rijk hoeft niet in alle transities het voortouw te nemen. Frank van Dam, onderzoeker bij het PBL, zocht zijn nieuwe directeur op

In Europa komen over relatief korte afstanden aanzienlijke hoogteverschillen voor. Als Nederlander heb je dat niet zo in de gaten, maar in Griekenland zijn daar legio voorbeelden van. Dat heeft alles te maken met tektoniek.

De herovering van de platformeconomie

In de grillige platformeconomie verdwijnen digitale aanbieders zoals flitsbezorgdiensten soms even snel als ze opdoken. Waar platformtechnologie oorspronkelijk in dienst stond van een deeleconomie op idealistische grondslag, domineren nu vooral commerciële partijen. Seoul en Barcelona scheppen condities voor een lokale, democratische platformeconomie.

In de nasleep van verwoestende aardbevingen in Marokko, en eerder dit jaar in Turkije en Syrië, rijst de vraag: Is het mogelijk om aardbevingen met enige mate van voorspelbaarheid te benaderen? Dit nieuwsitem werpt een blik op dit complexe vraagstuk en verkent de recentste ontwikkelingen op het gebied van voorspellingstechnologieën.

Al vindt veel van de tektonische activiteit plaats langs de plaatgrenzen, de aardbeving in de Hoge Atlas in Marokko van 8 september jl. laat zien dat platen ook intern kunnen deformeren. Helemaal als er zwaktezones in een bepaalde richting zijn: die kunnen onder voldoende spanning actief worden.

Nadat in 2016 een krappe meerderheid van de Britse kiezers bij een referendum had aangegeven dat het Verenigd Koninkrijk de EU moest verlaten, duurde het nog bijna vier jaar voordat de Brexit een feit was. De onderhandelingen zaten lange tijd muurvast. De landgrens tussen Noord-Ierland (onderdeel van het VK) en de EU-lidstaat Ierland was het grootste obstakel. Gedreven door nieuwsgierigheid brachten veel ambassadeurs en ministers een bezoekje aan die ogenschijnlijk zo belangrijke grens.

In deze verkenning beperken we ons tot de denkbeelden die geformuleerd zijn door geografen uit Europa en de Verenigde Staten tussen pakweg het einde van de 19de eeuw (toen ontstond de geografie als een universitaire discipline in Europa en Noord-Amerika) en het begin van de 21ste eeuw. Daarbij valt op dat vanaf ongeveer de jaren 1980-1990 de studie van grenzen minder monodisciplinair is geworden. Geografen zijn de laatste decennia meer en meer gaan samenwerken met sociologen, politicologen, economen, historici, antropologen en anderen die zich ook van oudsher bezighouden met grensstudies.

Weet u nog, die discussie tijdens de Coronacrisis? Mooie verwachtingen: zodra het virus verslagen zou zijn zouden we minder reizen, meer thuiswerken, en zeker afscheid nemen van grote wetenschappelijke congressen. Niets is minder waar. Er zijn opnieuw veel files, en ook de congressen zijn teruggekomen. Van 4 tot 7 september verzamelden geografen zich in Barcelona voor een congres van EUGEO, een samenwerkingsverband van de KNAG’s van Europa. Een verslag over interessante voordrachten en internationaal netwerken, tegen de achtergrond van de strijd voor Catalaanse onafhankelijkheid.