De komende Europese verkiezingen gaan natuurlijk over de financiële crisis en de toekomst van de Unie. Maar ook de fundamentele burgerlijke vrijheden zijn een issue. Het Europees Parlement speelt zeker een rol in de bescherming tegen de systematische surveillance door inlichtingendiensten.
Op 22 en 25 mei zijn er weer verkiezingen voor het Europees Parlement. Voor wie zich afvraagt wat het EP eigenlijk doet, belichten we één van de bijdragen van het Parlement in de voornaamste kwestie van de afgelopen vijf jaar: de aanpak van de eurocrisis.
Met de aanstaande Europese verkiezingen in mei – de achtste sinds 1979 – zal de samenstelling van het Europees Parlement flink veranderen. Politieke loopbanen in het EP en elders lijken steeds verder te ontvlechten. Dit kan verdere integratie bemoeilijken omdat nationale en Europese politici zo steeds meer van elkaar vervreemden.
Sinds de financiële crisis komen Europeanen steeds vaker in actie tegen de gevestigde politiek. In het noorden gaat dat anders dan in het zuiden.
Duitsland is weer in een positie beland waarbij het enerzijds gezien wordt als onmisbare kracht voor de redding van de EU en anderzijds neergezet als hegemoniale macht met een bruin oorlogsverleden.
De Amerikaanse publicist Robert D. Kaplan heeft een nieuwe bestseller, De wraak van de geografie, waarin hij het belang van geografie voor de internationale politiek uit de doeken doet. Zijn roep om meer aandacht voor geografie is echter erg eenzijdig en een miskenning van alles waar ons vak voor staat.
Aangemoedigd door de Britse belofte van een referendum klinken ook in Nederland stemmen dat het volk nu hoort te beslissen over verdere medewerking aan een federale Europese Unie. De federatie is het schrikbeeld, het eigen volk de granieten werkelijkheid. Een Europees demos (volk) zou een utopie zijn. Maar is dat wel zo?
Terwijl het politieke debat in elke lidstaat erg nationaal blijft, moeten Europese politici steeds meer op twee borden tegelijk schaken.
De beslissingen van het Nobelcomité zijn nogal eens omstreden. Zo ook afgelopen najaar toen het comité de Nobelprijs voor de vrede toekende aan de Europese Unie. De EU kreeg de prijs voor haar rol in de verandering van Europa in zestig jaar van een continent van oorlog in een continent van vrede.
De Europese Unie beleeft niet alleen een economische en financiële crisis. Ook politiek verkeert de EU in zwaar weer. Het laatste jaar zijn zeker negen nationale regeringen vervangen. De stem van de middenklasse is steeds moeilijker te winnen vanwege de toenemende onzekerheden en het gevoel van sociale demotie.