In de 19e eeuw schuift het kolonisatiefront van de Verenigde Staten onstuitbaar op naar het westen, en de oorspronkelijke bevolking moet het veld ruimen. Hoewel ‘Shoving the indians out of the way’ al geruime tijd staande praktijk is, verklaart de Indian Removal Act (1830) de oorspronkelijke bevolking vrijwel vogelvrij tegenover de ongebreidelde landhonger van de blanke kolonisten. Zo moeten de Seminole uit Florida en de Cherokee uit Alabama te voet naar Oklahoma verhuizen, een barre tocht waarbij duizenden het leven laten – de zogenoemde Trail of tears.
In het januarinummer van Geografie pleitten Martin Stijnenbosch en Rob van Engelenburg voor een grotere betrokkenheid van de universitaire geografie bij de Nederlandse samenleving en integrale beleidsterreinen waar praktijkgeografen werken. Ze zoomden in op de faculteit Geowetenschappen in Utrecht en betoogden dat de kennis en kunde van studenten niet aansluiten op het werkveld. Stafleden uit Utrecht herkennen zich niet in dit beeld.
De 7e editie van De Junior Bosatlas bevat een opvallend, nieuw onderdeel in de ‘atlasgeografie’. Op pagina 84 en 85 staat een langgerekte foto met zes in elkaar overlopende landschappen, van toendra naar gematigde steppe. Het zijn de Europese landschappen van noord naar zuid.
Het beheer van het Waddengebied is bestuurlijk ingewikkeld en zeer versnipperd. Het Regiecollege Waddengebied moest daar verandering in brengen. Bas Eenhoorn was daarvan zes jaar lang voorzitter. Rutte III besloot echter het regiecollege op te heffen en te vervangen door iets nieuws. Hoe kijkt Bas Eenhoorn aan tegen de ontwikkelingen in het Waddengebied?
De Graafschap is een populair fiets- en wandelgebied. Wie kent niet de Witte Wievenkuil op de Lochemse Berg of de watermolen in Borculo? Tegenwoordig zijn er genoeg droge wegen en paden om vanaf Barchem in Borculo te komen, maar dat was ooit wel anders. Daarom is er in een bijna rechte lijn een ‘dijk’ aangelegd: de Maandagsdijk. En het leuke is dat deze nog steeds onverhard is.
Na mijn artikel ‘Professor Jan Pieter Bakker in Suriname’ in Geografie december 2017 ben ik nog een paar zaken op het spoor gekomen die iets meer licht doen schijnen op een aantal van zijn ontdekkingen.
Voor de uitbraak van het coronavirus hadden velen er nog nooit van gehoord, de miljoenenstad Wuhan in het Chinese binnenland. Binnen China een belangrijke hub, erbuiten een onbekend gebied. Wat is het voor stad?
Le Havre heeft de tweede grootste haven van Frankrijk (na Marseille) en maakt deel uit van de ‘Hamburg – Le Havre range’, een concentratiegebied van belangrijke havens in Noordwest-Europa. Toch beleeft deze stad al lange tijd een economische en demografische crisis. Ondanks verschillende plannen is de oplossing nog niet in zicht.
Woningen zijn om in te wonen. Als ze oud zijn en niet meer aan de moderne eisen voldoen, verbeteren of slopen we ze. Daarmee verliezen we soms erfgoed en storten we bewoners in onzekerheid. Neem de wijk Jerusalem in Nijmegen.
Had ik al verteld dat je in Asturië prachtig kunt fietsen? Tussen de grijsgroene Picos en de Atlantische oceaan. Of in de Kop van Noord-Holland, de Noordoostpolder, Zuidwest-Friesland, Noordoost-Groningen, Montferland, Sauerland, Toscane, de Pyreneeën? Ik meen van niet. Maar ach, kun je niet overal prachtig fietsen? Heeft niet elk landschap zijn verhaal, zijn charme, in welk jaargetijde dan ook?
