Het eens kale Groenland warmt op door klimaatverandering, waardoor het steeds geschikter wordt voor boomgroei. Echter, vanwege de geïsoleerde ligging van Groenland is natuurlijke groei door overgewaaide zaadjes bijna onbestaande. Een beetje hulp is dus welkom.

Na drie reizen door Groenland in 2015, 2018 en 2019 en na alles wat ik over het land heb gelezen en besproken met Groenlanders en Denen, dringt de vraag zich aan me op hoe het verder zal gaan met Groenland. Zal het zich uiteindelijk weten los te maken van ‘moederland’ Denemarken, waarvan Groenland sinds 1814 een kolonie is?

In Geografie mei 2019 deed Dolph Kessler verslag van zijn reis langs de westkust van Groenland. In de herfst bezocht hij de oostkust. Over een lengte van 2700 kilometer zijn er slechts enkele dorpen met in totaal 3000 inwoners.

Nog altijd verzorgen postboten een deel van het vervoer van en naar afgelegen plekken. Maar hun aantal slinkt, omdat steeds meer bewoners wegtrekken en de luchtverbindingen beter worden. Dolph Kessler legt de laatste postboten vast op de foto. Zoals de Sarfaq Ittuk, die langs de westkust van Groenland vaart.

De economie van Uummannaq, een stadje in Groenland, ruim 600 kilometer boven de poolcirkel, leunt voor een belangrijk deel op de visserij. Maar de klimaatverandering is onmiskenbaar en overbevissing dreigt. 

Het gebied rondom de Noordpool was lange tijd moeilijk toegankelijk en daardoor niet echt interessant voor de omringende landen. Door klimaatverandering en het smelten van het zee-ijs is dat snel aan het veranderen. Dat biedt kansen die vooral de Russen weten te benutten.

In het geostrategische spel rond de Noordpool beschikken de Russen over een instrument dat andere staten ontberen: sterke ijsbrekers. Dat doet de regionale machtsbalans doorslaan in het voordeel van de Russen.