Na aanleiding van de eerste ontwikkelsessies van curriculum.nu geven verschillende aardrijkskundedocenten die ons vak vertegenwoordigen een korte indruk van de ontwikkelingen tot nu toe.

Het Expertisenetwerk Bodem en Ondergrond (ENBO) is hoofdpartner van de GeoWeek, een week waarbij in het basisonderwijs volop aandacht is voor geo in de praktijk. Leerlingen kunnen op excursie bij allerlei geo-organisaties die hun deuren speciaal daarvoor openen, om te zien wat je allemaal kunt met aardrijkskunde. Gilbert Boerekamp legt uit waarom vanuit Rijkswaterstaat en ENBO interesse is in de GeoWeek en waarom het zo belangrijk is dat onderwijs en de praktijk beter op elkaar aansluiten.

De kloof is opeens niet meer weg te denken uit het debat. We raken niet uitgepraat over de verschillen tussen stad en land, arm en rijk, volk en elite. Ook op kaarten is er een groeiende belangstelling voor kloven te zien. Op internet is een trend aan de gang waarbij mensen zelfgemaakte kaarten plaatsen op populaire sites als Reddit. Het zijn steeds meerdere kaartjes bij elkaar waarop een land of regio is verdeeld langs simpele scheidslijnen: hier wonen rustige types en hier druktemakers; hier eten ze graan en hier rijst; hier komen toeristen, hier niet.

Toen ik onlangs voor het eerst van mijn leven in Beiroet was, vroeg iemand me of ik niet was geschrokken van de militairen in het straatbeeld. Nee, dat was ik eigenlijk niet. Waarom niet? Een paar jaar geleden leek me dat nog een schrikbeeld, misschien zelfs het schrikbeeld. Na ruim twee jaar realiteit ben ik eraan gewend geraakt.

Six schonk het KNAG een bijzondere atlas. Het betreft een exemplaar van de Nieuwe en beknopte hand-atlas van Isaak Tirion uit de tweede helft van de 18e eeuw. Tirion is zo’n uitgever wiens reputatie hoofdzakelijk bij specialisten bekend is. Er staan honderden publicaties op zijn naam en met sommige verdiende hij veel geld.

Jaarlijks overlijden in Nederland meer mensen aan bijensteken dan aan overstromingen, en keukentrapjes zijn hier gevaarlijker dan terroristen. Veiligheid is meer dan ooit een hot item. De nieuwe Bosatlas van de veiligheid komt met harde cijfers.

Natuurmonumenten stelt natuur, landschap en cultuurhistorie veilig door gebieden aan te kopen en te beheren. Ook bij de Marker Wadden ligt de nadruk op bescherming van bedreigde natuur, in dit geval van het Markermeer. Maar dan op een bijzondere manier: door de aanleg van een groep nieuwe eilanden.

Als je vanuit Nederland de grens met België passeert, verandert het landschap. Alles ziet er opeens anders uit: de woningen, dorpen, weilanden, akkers, bossen, wegen, bedrijfsterreinen, steden, het nederzettingspatroon, de verkavelingsstructuur, alles. Het is fascinerend. De oorzaken zijn meervoudig, maar zal ik hier buiten beschouwing laten. Koester het raadselachtige.

Van 10 naar inmiddels 29 scholen die meedoen met Geo Future School. Dat is niet alleen te verklaren door een behoefte aan toekomstgericht onderwijs. GFS sluit naadloos aan bij wat er speelt in de onderwijskundige debatten, en beleidsmakers halen het aan als goed voorbeeld. Hoe kunnen we op deze rugwind meeliften?

De fiets wint in Nederlandse steden steeds meer terrein op de auto. In Amsterdam vond in 2015 32 procent van alle verplaatsingen per auto plaats en 27 procent per fiets. Als alleen naar de verplaatsingen van bewoners gekeken werd, won de fiets het zelfs al van de auto: 36 procent op de fiets en 24 procent in de auto (zie het mobiliteitshoofdstuk van ‘De Staat van de Stad’, OIS 2017). De kans is groot dat het fietsaandeel daarna verder gestegen is en het autoaandeel verder gedaald. In kleinere studentensteden met verhoudingsgewijs nog meer fietsers als Utrecht, Nijmegen of Groningen zullen die verhoudingen ongetwijfeld zelfs nog meer ‘pro-fiets’ zijn.