Vorig jaar maakte Michiel Scheffer – van huis uit geograaf – de overstap van de provinciale Gelderse politiek naar de consultancy. Een terugblik op wat geografie brengt in de politieke praktijk.
Als je met de auto over de A2, vanuit centraal Nederland, richting de hoofdstad van Noord-Brabant rijdt, kruis je een aantal Rijntakken en de Maas.
In de 19e eeuw maakte het Amerikaanse spoorwegnet in het noorden van het land een enorme groei door. De noordoostelijke steden werden in hoog tempo door spoorwegen verbonden en het netwerk breidde zich verder uit naar the Midwest en de Mississippi-delta. Ook werd gepleit voor de bouw van transcontinentale spoorverbindingen naar de snel ontwikkelende westkust. De aanleg van nieuwe, lange spoorwegen door de amper bevolkte gebieden was echter onbetaalbaar voor de afzonderlijke, particuliere spoorwegmaatschappijen. De Amerikaanse overheid zag zich genoodzaakt bij te springen en stelde in de nabijheid van de opschuivende spoorlijnen goedkope of zelfs gratis landbouwgrond beschikbaar aan aankomende boeren en hun gezinnen. Talloze (migranten)huishoudens grepen de nieuwe mogelijkheden met beide handen aan en de bevolking van de beide Dakota’s, Nebraska, Wyoming en Montana groeide in een enorm tempo.
Eten uit het bos | Pionieren in het voedselbos | Naar een duurzamer voedselsysteem | Wildplukken | En verder: Roadtrip naar Socrota | The sky is the limit in Eindhoven | Op Ruhrtour | Toegepaste geografie in provinciaal beleid | De wereldkaart als beeldverhaal
In 2019 keert Anthon Keuchenius, politiek geograaf, journalist en Jemen-kenner, terug naar het eiland Socotra in de Indische Oceaan. Moederland Jemen is dan al vier jaar in een oorlog verwikkeld. Hij doet onder andere verslag in NRC Handelsblad. En beschrijft hier, in Geografie, zijn overtocht naar het eiland.
Tussen de maïsvelden en egaal groene graslanden door lopen we in De Horst bij Groesbeek naar het Ketelbroek, het oudste voedselbos van Nederland. Voedselbospionier en mede-eigenaar Wouter van Eck: ‘Toen een journalist dát als reden noemde om hierheen te komen, zei ik, wat sneu voor Nederland, want dit voedselbos is nog maar 11 jaar oud.’ Links van de weg legt een boer op een grote tractor met een enorme trommelmaaier een veld met Engels raaigras plat. De komende dagen gaat hij nog een paar keer het land over met een keermachine om het gras om te leggen zodat het beter droogt, en het bijeen te harken. Daarna komt hij met een balenpers en een wikkelmachine om de balen voorgedroogd gras in plastic te sealen. Dan verschimmelt het niet en kan hij het in de winter aan zijn koeien voeren. Rechts van de weg schiet de maïs in lange rijen omhoog. De sporen van de zware machines zijn nog zichtbaar. Zo werkt de moderne landbouw.
Het silhouet van Eindhoven werd lang gedomineerd door kerktorens en fabrieksschoorstenen. De laatste jaren schiet de hoogbouw echter uit de grond. Leerlingen van het Sint-Joriscollege mochten meedenken over het toekomstige aanzicht van hun stad.
Voedselbos-boer Wouter van Eck is tegen monoculturen en hij is niet de enige. Wat is er mis met monoculturen? En in hoeverre zijn voedselbossen een alternatief?
Het schoolvak Natuur, Leven en Technologie (NLT) biedt docenten aardrijkskunde een uitgelezen kans om samen te werken met pure bètavakken. Maar hoe zit NLT in elkaar en wat voor modules zijn er zoal?
Een stapje verder dan oogsten in een voedselbos is het wildplukken. We zijn het verleerd, maar foodies hebben er een nieuwe hobby in gevonden. En zij niet alleen.
