De economie van Uummannaq, een stadje in Groenland, ruim 600 kilometer boven de poolcirkel, leunt voor een belangrijk deel op de visserij. Maar de klimaatverandering is onmiskenbaar en overbevissing dreigt. 

Ik dacht altijd dat Ligurië een welgestelde provincie was. Tot ik er ging fietsen. Het is er linke soep: scheuren, kuilen en gaten in de wegen. Kleine gaten, grote gaten, tot 30 centimeter diep. Vooral de kleine paswegen (de witte weggetjes op de kaart) zijn slecht. Verklaarbaar natuurlijk: de winters zijn ijskoud en de zomers snikheet.

Ofwel: de paradox van gevaar 

‘Wij houden van de hele wereld, maar niemand houdt van ons’, sprak een taxichauffeur in Medellin. Bij het land Colombia denken Nederlanders vaak aan drugs, Pablo Escobar en de FARC. Het NRC Handelsblad bevestigde dit beeld onlangs nog: ‘Cocaproductie in Colombia op hoogtepunt’. Maar sinds een paar jaar trekken jonge toeristen juist massaal naar het land. Wat is hier gaande? 

Van reconstructie naar retroversie

Krakow, Gdańsk en Warschau trekken enorm veel toeristen. Die realiseren zich vaak niet dat veel Poolse binnensteden na de Tweede Wereldoorlog in puin lagen en nadien zijn herbouwd en deels gereconstrueerd. Dat biedt een interessant verhaal, dat verbonden is met schuivende grenzen, migratie en identiteit. 

De veranderde status van Venezolanen op de Nederlandse Antillen

‘Curacao weet zich geen raad met Venezolaanse vluchtelingen’, kopte NOS Nieuws in juni op haar website. In korte tijd is de suikeroom van de ABC-eilanden veranderd in een hulpbehoevend familielid. Wat vinden de eilandbewoners van de nieuwe verhouding met Venezuela?  

Volgend jaar wordt mogelijk de Nieuwe Hollandse Waterlinie benoemd tot Unesco werelderfgoed. Komende maandag wordt in Parijs het verzoek hiertoe aangeboden.

De Geografie van februari is uit!

Het dreigt een terugkerend ritueel te worden: een dringende oproep uit het aardbevingsgebied om de problemen op te lossen, bussen vol Groningers naar Den Haag, een debat waarin alle partijen de regering tot spoed manen, de regering die toezegt nu echt de eerdere beloftes na te komen. De brief van de betrokken gemeenten, de provincie en regionale belangengroepen aan de Tweede Kamer liet aan duidelijkheid niets te wensen over. De afhandeling en aanpak van aardbevingsschade en versterking gaat langzamer in plaats van sneller. Maar het grootste probleem is het groeiende wantrouwen in de overheid en het verdwijnende geloof dat het nog goed komt.