Plaatsen van herinnering in de VS [1]

Deze nieuwe, tweemaandelijkse rubriek zoomt in op locaties die het verleden van de Verenigde Staten levend en levendig houden. We starten bij de Britse kolonisten in Jamestown, Virginia.

Zo’n twintig leden van de vereniging GeoBusiness snelden zich recent met duidelijke verwachtingen naar de stad van het kadastraal middelpunt* van Nederland, voor een Werksessie van de Commissie Onderzoek en Onderwijs. De onderwerpen op tafel: welke bouwstenen of modules vinden deze professionals absoluut noodzakelijk voor vers afgestudeerden? Is het handig om een algemeen Geo certificaat vast te stellen, zoals dat in allerlei werkvelden al tot stand is gekomen? Een zinvolle bijeenkomst, die wel om snelle vervolgstappen schreeuwt. De gezamenlijke afstemming met het onderwijs kan namelijk beter.

Volgens fotograaf Dolph Kessler is Friesland ongeveer de kleinste geografische eenheid die je nog een ‘land’ kunt noemen. Het heeft onder meer een eigen taal, een eigen identiteit, eigen sporten en een eigen geschiedenis. Zijn foto’s geven een indringend beeld van deze provincie.

De vrijmetselaars. In Nederland wordt hun rol in de samenleving vaak een beetje weggelachen: de besloten verenigingen zouden van generlei invloed zijn. In België is de reactie geheel anders. De vrijmetselaars kunnen overal achter zitten.

Frank van Dam heeft twintig jaar in Utrecht gewoond. Met veel plezier, want vanuit Utrecht kun je schitterend fietsen. Verschillende landschappen staan de fietser ter beschikking: het Vecht- en Plassengebied in het noorden, het Veenweidegebied in het westen, het Rivierengebied in het zuiden en de Utrechtse Heuvelrug in het oosten.

Résurgence is een Frans woord, maar bestaat ook in het Engels. Het betekent een soort herstart (renewal). Ik ken résurgence vooral uit karstgebieden, waar kalkgesteente ondergronds is opgelost waardoor grote holten en grotten zijn ontstaan, waar regenwater ondergronds gaat en waar soms hele rivieren de diepte in verdwijnen.

Bij het woord Noordpool denk je al snel aan een vast punt met daaromheen een verstilde witte wereld. Niets is minder waar. Deze kaart uit de Canadian Geographic (maart 2017) laat goed zien hoe veranderlijk het gebied is.

‘Joop van der Schee ontvangt zilveren Vethmedaille’, kopte geografie.nl in november. Ik was er graag bij aanwezig geweest, maar ik kon niet om een lesrooster heen. Een van de weinige toegestane redenen om te spijbelen van de KNAG onderwijsdag, bevestigde Joop toen ik hem in de middag wél kon feliciteren. De KNAG onderscheidingen en de uitreiking aan Joop zijn onbetwist, zijn GISse leerlingen staat op een vaste plek in mijn analoge boekenkast, maar het zette me wel aan het denken over hoe het prijzen uitloven is uitgegroeid in de laatste jaren.

Jan Buursink (82), emeritus hoogleraar sociale geografie in Nijmegen, beoefende het vak meer dan zestig jaar. Wie zo lang nauw verbonden geweest is met de geografie heeft over die persoonlijke band wel wat te melden. Buursink kijkt terug op het geografisch spoor in zijn leven. Hij woonde in Enschede, Groningen, Drachten en Nijmegen. Welke invloed hadden die woonplaatsen op zijn geografiebeoefening?

Deze kaart van de Randstad levert een bekend beeld op. De vier grote steden horen bij de ene groep (geel) en de meeste andere gemeenten bij de andere (groen). Dan moet het wel iets met groei te maken hebben, denk je al snel.