Vanaf de Verlichting werden geleerde genootschappen gesticht en dat ging later nog veel harder door. Daaronder waren ook geografische genootschappen en één ervan was het KNAG. Ze veranderden onder invloed van de vorming van wetenschappelijke disciplines, de professionalisering in beroepen en nieuwe kansen voor kennispopularisering in een van media doordrenkte wereld.

Geografen hebben de neiging het beeld, ‘geografie is topografie’, te willen corrigeren. Maar beter een vertekend beeld, dan helemaal geen. Bovendien: is dat beeld wel zo onjuist?

Oud-voorzitter van het KNAG en emeritus hoogleraar fysische geografie Joost Terwindt (her)las de jaarverslagen die de afgelopen veertig jaar zijn samengesteld door de secretarissen van het genootschap.

Veertig jaar geleden, in 1973, plofte bij de toenmalige KNAG-leden een 170 pagina’s tellende aflevering van het Geografisch Tijdschrift in de bus. In dat dubbeldikke nummer boekstaaft Riemer Schrader nauwgezet de lotgevallen van het genootschap in de eerste honderd jaar van zijn bestaan. Of veel mensen het nummer helemaal hebben gelezen, valt te betwijfelen: het staat overvol met namen – het register vermeldt zo’n 650 personen – en feiten. Het perspectief is dat van de bestuurder. Dat verbaast niet, want Schrader was behalve aardrijkskundeleraar jarenlang KNAG-bestuurder.

Het werk van de Franse Noémie Goudal (1984) krijgt internationaal steeds meer aandacht met onder meer solotentoonstellingen in Londen en Milaan. Het Nederlandse Foam Magazine ziet Goudal als een van de meest veelbelovende fotografen van dit moment. Haar beelden zijn extra interessant voor geografen.

De kloof tussen laag- en hoogopgeleiden wordt steeds vaker de nieuwe maatschappelijke scheidslijn genoemd. Er zijn grote verschillen in bijvoorbeeld gezondheid, inkomen en woonomgeving. Ook in het politieke debat is de kloof zichtbaar. Uit een analyse van de verkiezingsuitslagen op stembusniveau blijkt dat andere factoren dan opleidingsniveau veelal een grotere rol spelen.

Nergens in de wereld is de kloof tussen stilstand en vooruitgang zo groot als aan de grens tussen Noorden Zuid-Korea. Het steeds verder geïsoleerde Noorden dreigt de succesvolle zuiderbuur met een nucleaire aanval. De kranten volgen de ontwikkelingen van dag tot dag. Geografie sprak eerder met Key Cheol Lee, de Zuid-Koreaanse ambassadeur in Nederland, over het onderwijs. Dat interview zegt ook veel over de manier waarop Korea in de wereld staat.

De Gaiahypothese stelt dat de aarde een levend, zelfregulerend organisme is. Tom Wils over de 'Goudlokje zone', een plek op de aarde waar alles 'precies goed' is. 

In het aprilnummer van Geografie besprak Virginie Mamadouh het werk van de Amerikaanse journalist/publicist Robert D. Kaplan naar aanleiding van het verschijnen van zijn Revenge of Geography. Zij liet als academisch politiek geografe weinig heel van dat boek en van Kaplans oeuvre. Maar – mits goed ingebed – is dat in het onderwijs juist wel heel bruikbaar.