Iraanse dreiging aan de grenzen van Israël

In de afgelopen weken is de strategische kaart van het Midden-Oosten opnieuw getekend met mogelijk belangrijke gevolgen. Met het terugtrekken van de Amerikanen uit Syrië, wordt mogelijk de landroute tussen Iran en de grens van Israël compleet gemaakt. Hierdoor wordt de dreiging van Iran voor het voortbestaan van de staat Israël heel reëel. Trump lijkt echter de schreeuw om hulp van de Israëlische president Netanyahu te negeren.

In december verdreven pro-Iraanse troepen in Syrië de laatste overblijfselen van IS naar Idlib. Tijdens de kerst kondigde president Trump daarom aan dat de Amerikaanse soldaten ‘naar huis’ kunnen. Volgens Trump zit de Amerikaanse missie er op. De Amerikanen in Syrië zijn nu nog het laatste obstakel voor het vervolmaken van de door Iran zo gewilde ‘landbrug’, een overlandse route vanuit Iran naar Libanon, door Syrië dus. Via deze landbrug is het gemakkelijk om voorraden en troepen te transporteren naar de Israelische grens, zodat Iran vanuit bondgenoot Libanon (een buurland van Israël) kan dreigen met een directe grondaanval.

'Dit is de sleutel voor invloed in de regio voor Iran. Zolang Iran een serieuze dreiging is voor Israël, heeft het inspraak in de wereld. Het is een ideologisch doel, het is een politiek doel en het is een doel dat ze langzamerhand en geleidelijk bereiken.' Stelt Afshon Ostovar in de Frontline-documentaire Bitter Rivals.

Het is bijzonder ironisch dat Washington, ondanks de voortdurende beloften van Donald Trump om Iran te confronteren, niets heeft gedaan om deze ontwikkeling te voorkomen, ongedaan te maken of zelfs alleen te erkennen als bedreiging voor de fragiele stabiliteit van de regio.

Israël heeft luid geklaagd over het groeien van de Iraanse en Hezbollah-macht in Syrië, maar heeft zelf ook nauwelijks gehandeld om het tij te keren. Onlangs bleek echter wel dat Israël aanvallen heeeft uitgevoerd in Syrië. Toch kon Israël de overwinning van Iran en Assad niet voorkomen. 

Kleine Satan en Grote Satan

De geestelijk leiders van Iran, ook wel Ayatollah genoemd, refereren naar Israël en de Verenigde Staten als ‘kleine en grote Satan’. Met anti-Westerse en fundamentalistische retoriek verving de eerste Ayatollah de koning en verklaarde Israël en de VS direct als staatsvijand nummer één. Later riep president Ahmadinejad op om een ‘einde te maken’ aan de staat Israël. Ahmadinejad is overigens een notoire Holocaust-ontkenner.

De belangrijkste reden voor Irans haat voor Amerika en Israël ligt verankerd in de geschiedenis. De Verenigde Staten hielp de bloeddorstige ‘koning van Iran’ in het zadel, zodat men kon rekenen op Iraans olie. Toen deze koning (Iraans: Shah) eenmaal was afgezet, boden de Amerikanen hem onderdak. Volgens de Ayatollahs heeft de Amerikaanse overheid Iraniërs vernederd en gaat daar in de tegenwoordige tijd mee door.

De haat voor Israël komt daaruit voort, aangezien Israël voortkomt uit Amerika, volgens de Ayatollahs. Verder bezetten de Israëliërs het Heilige Land en onderdrukken ze de moslimbroeders van de Iraniërs. Als laatste wordt antisemitisme ook als factor genoemd.

De dreiging voor de Israëliërs is volgens belangrijke denktanks reëel. Zo stelt Karim Sadjadpour in de documentaire Bitter Rivals: 'Iran heeft een regionale ambitie: een landroute van Teheran naar de Middellandse Zee. Dat betekent: tot de grens met Israël.' Doordat de Amerikanen dreigen te vertrekken, wordt de invloed van Iran in de regio enorm uitgebreid en neemt de dreiging op het voortbestaan van de staat Israël toe.