Kill Devil Hill - Outer Banks

De Outer Banks vormen een strook van zo’n 300 kilometer, met eilandjes, duinen, zandbanken en kwelders, voor de Atlantische kust van North Carolina – een soort Waddenzee van de Verenigde Staten. Lange tijd fungeerden de Outer Banks vooral als barrière voor het laaggelegen kustgebied van North Carolina, vandaar ook de term barrier islands. Ze krijgen dikwijls te maken met stormen, orkanen en hoge golven, die grote schade toebrengen aan stranden en duinen, infrastructuur en gebouwen.

Het duurde lang voordat de Outer Banks bewoond raakten. Tot de vroege bewoners behoorden ruim honderd Britten, die in 1587 neerstreken op het eilandje Roanoke, ruim vóór de stichting van Jamestown in Virginia (1607), dat dikwijls de eerste Britse nederzetting in Amerika wordt genoemd (zie Geografie maart 2018). Toen het langverwachte konvooi met hulpgoederen drie jaar later arriveerde, bleek de nederzetting echter volledig verdwenen. The secret of the Lost Colony is nooit ontrafeld.

Tegen het jaar 1900 telden de Outer Banks enkele kleine nederzettingen met elementaire voorzieningen. In die periode kwam ook het toerisme op gang, aanvankelijk vooral door gefortuneerden van het vasteland. Hun fraaie huizen vormen thans cultureel erfgoed.

Gaandeweg, vooral na WOII, veranderden de Outer Banks in een serieuze strandattractie. Intussen vormt toerisme hier de belangrijkste economische sector. Ondanks de toegenomen drukte is het op de Outer Banks tamelijk kleinschalig gebleven. Dat komt door het stringente beleid met betrekking tot vakantiewoningen, horeca en toeristische attracties, maar ook door de relatief grote oppervlakten natuurgebied, die slechts zeer beperkt toegankelijk zijn. Een belangrijke publiekstrekker is de memorial site van twee vliegpioniers: de gebroeders Wright.

Gebroeders Wright

Tegen het einde van de 19e eeuw ontwikkelden Wilbur en Orville Wright, eigenaars van een goed lopende fietsenfabriek in Dayton (Ohio), een enorme belangstelling voor de luchtvaart, die toen nog in de kinderschoenen stond. Aanvankelijk waren de broers niet zozeer geïnteresseerd in zelf vliegen (zoals Otto Lilienthal en Percy Pilcher, die verongelukten met hun flying machines), maar in de techniek van het vliegen en de essentiële rol die de piloot speelde. Na talrijke proeven met steeds grotere vliegers rondom Dayton besloten de broers verder te gaan met een bemand zweefvliegtuig. Daarvoor zochten ze een geschikte locatie, een plek met stevige winden, flinke duinen, zacht zand om op te landen en zo min mogelijk hinder van bomen en nieuwgierig publiek. Die vonden ze op de Outer Banks, bij Kill Devil Hill, een hoog duin tussen de huidige plaatsjes Nags Head en Kitty Hawk.

Testen, testen, testen

In het najaar van 1900 arriveerden de broers op de Outer Banks, waar hen een warm welkom wachtte. Het grote aantal proeven vanaf Kill Devil Hill en andere duinen met hun eerste zweefvliegtuig (glider) leverde niet het gehoopte succes op, maar de broers leerden veel over het gedrag van de glider in de wind én over de besturing door de piloot, plat op zijn buik in het midden van het toestel. Terug in Dayton werkten zij plannen uit voor een tweede, grotere en verbeterde versie, waarvoor zij gebruik maakten van een zelfgebouwde windtunnel, de eerste ter wereld. De nieuwe serie proeven met de verbeterde glider in 1901 verliep zo goed, dat de Wright-broers besloten een nieuwe stap te zetten: de bouw van een motorvliegtuig. In de fietsenfabriek in Dayton werd opnieuw pionierswerk verricht, waaronder de ontwikkeling van een goede propeller.

Vliegen

In het najaar van 1903 volgden op de Outer Banks nieuwe tests, dit keer met de gemotoriseerde Wright Flyer. Op de grond was een railsysteempje aangelegd, waarover het toestel met draaiende motor vaart kon maken alvorens het luchtruim te kiezen. Op 14 december ging het mis en liep de Wright Flyer behoorlijke schade op. Maar op 17 december 1903 maakte het opgelapte toestel vier steeds langere vluchten. De eerste duurde twaalf seconden, waarbij ruim 35 meter werd afgelegd. De tweede en derde gingen al beter en bij de vierde poging werd in 50 seconden een afstand van 260 m overbrugd. Een vijfde vlucht werd die dag niet meer gehaald: door hevige windvlagen raakte de Wright Flyer zo beschadigd dat deze niet meer te redden was. De eerste stap naar de verovering van het luchtruim was gezet, door twee vasthoudende ‘fietsenmakers’. In Dayton gingen de Wrights door op de ingeslagen weg. Vliegtuig en piloot moesten immers veilig kunnen starten, opstijgen en landen. Daarmee werd net zo lang geoefend tot het een automatisme was. Ook de wendbaarheid van de nieuwe generatie Wright Flyers verbeterde. In 1905 vloog Wilbur een cirkelvormig circuit in de buurt van Dayton van 24 mijl (ruim 38 kilometer) in 38 minuten, mét een keurige landing.

Monument

In 1938 verrees op de geëgaliseerde top van Kill Devil Hill een granieten monument ter herdenking van de Wright Brothers’ First Flight. Aan de voet van het duin kwam nog een herdenkingsplek, met een replica van de lokale werkplaats van de broers, gedenkstenen van de legendarische vluchten in december 1903 en een vliegveldje voor kleine toestellen.

Ook bevindt zich hier een bezoekerscentrum met een model op ware grootte van de Wright Flyer en natuurlijk de meeslepende uitleg van de National Park Rangers, die erover vertellen alsof zij het zelf hebben meegemaakt. Sommige superlatieven gaan wellicht wat ver: stonden de gebroeders Wright werkelijk aan ‘the beginning of the space age’?. Elders op het terrein stuitte ik nog op een fantastische oneliner: ‘If someone else had flown first, it just wouldn’t have been Wright’.

BRONNEN

• Alexander, J.H. (2000). Ribbon of Sand: The Amazing Convergence of the Ocean and the Outer Banks. Chapel Hill (NC): University of North Carolina Press.
• Barnes, J. (2019). North Carolina’s Hurricane History. 4th Edition. Chapel Hill: University of North Carolina Press.
• Dolan, R., & Lins, H.L. (2000). The Outer Banks of North Carolina. 4th Edition. U.S. Geological Survey Professional Papers. 
• Garrity-Blake, B., & Willis Amspacher, K. (2017). Living at the Water’s Edge: A Heritage Guide to the Outer Banks Byway. Southern Gateway Guides. Chapel Hill: University of North Carolina Press.
• Heppenheimer, T.A. (2003). First Flight: The Wright Brothers and the Invention of the Airplane. Hoboken (NJ): Wiley Publishers.
• McCullough, D. (2016). The Wright Brothers. New York: Simon & Schuster.
• Tise, L.E. (2019). Circa 1903: North Carolina’s Outer Banks at the Dawn of Flight. Chapel Hill: University of North Carolina Press.