Op 1 juli jl. vierde de Communistische Partij van China (CPC) haar 100-jarig bestaan. Eerder in het jaar had het Nationale Volkscongres twee belangrijke plannen aangenomen: het 14e Vijfjarenplan (2021-2025) en de Ontwikkelingsvisie 2035. Zij vormen de opmaat voor realisering van de doelstelling van de CPC voor nóg een centennial: het 100-jarig bestaan van de Volksrepubliek in 2049. Die doelstelling is niet minder dan ‘het vestigen van China als een rijke, sterke, democratische, beschaafde, harmonieuze, moderne socialistische wereldmacht’. Dit is het eindstadium van president Xi Jinpings Chinese Droom.

Bij deze China-special van Geografie oktober 2021 een selectie van boeken door de hoofdauteurs, tevens grote China-kenners. 

De rurale problematiek staat al jaren hoog op de agenda van de Chinese overheid en de Communistische Partij.  In 2018 lanceerde Xi Jinping een nieuw, veelomvattend plan voor rurale revitalisering. Het vormt onderdeel van een scenario om heel China te ontwikkelen tot een moderne, welvarende samenleving in 2049, als de volksrepubliek 100 jaar bestaat.

De Western Development Strategy, met mega-investeringen in het westen van China, voldoet tot nu toe niet aan de verwachtingen. Een belangrijke pijler van Xi’s Chinese Droom is het Belt and Road Initiative. De realisering lijkt een lastige opgave met vele voetangels en -klemmen. De etnische kwestie is er één van.

Na tien jaar leiderschap hebben president Hu Jintao en premier Wen Jiabao

afgelopen november, tijdens het 18e Congres van de Chinese Communistische

Partij, plaatsgemaakt voor Xi Jinping en Li Keqiang. Zullen de nieuwe leiders

breken met de binnenlandse ontwikkelingskoers en de internationale positionering van China, of kiezen voor consolidatie en continuïteit? Geografie

maakt de balans op van China’s ontwikkeling in de afgelopen decennia.

We kennen China vooral als maakland. Die fase lijkt het nu weer achter zich te laten: de ontwikkeling naar een kennis- en innovatieland staat hoog op de agenda in Beijing. Daarbij leunt het land vooralsnog sterk op buitenlandse ondernemingen.

De autonome regio Xinjiang Uighur transformeert van een perifeer gebied in een strategisch deel van China. Een geopolitiek krachtenveld met economisch groeipotentieel. Het beleid van de centrale overheid is sinds tien jaar gericht op economische ontwikkeling én op inkapseling van de Oeigoeren en andere minderheden. Die laatste missie is nog geenszins geslaagd.

Zuid-Mexico marginaliseert ten opzichte van de rest van het land, maar er is een proces van sociaaleconomische en culturele differentiatie gaande tussen regio’s, plaatsen en huishoudens. Jaarlijks bezoek aan twee families in de arme deelstaten Oaxaca en Chiapas laat dit zien.