Circus

Het regent. Het is december en het regent bijna onophoudelijk. En regent het even niet, dan blijft het grijs. De zon hebben we voor mijn gevoel al maanden niet meer gezien. Het is buitengewoon deprimerend.

Het deprimerende gevoel wordt nog versterkt doordat op het zompige Malieveld het jaarlijkse kerstcircus is neergestreken. Twee blauw-rood gestreepte tenten staan in een hoek van het veld. Met eromheen wat auto’s en vrachtwagens. Ik neem een paar foto’s van de tenten, maar de druipende regen en de harde wind verhinderen me er veel te maken. Er klinkt muziek uit de grote tent. Wat zijn ze aan het doen? Aan het repeteren?

Een circus, bedenk ik meesmuilend als ik in de regen naar huis fiets, wie gaat er nog naar een circus? Het is een wereld en een bron van vermaak waar ik niets van weet en die mij bovendien niet aantrekt. Toch moet er veel belangstelling voor zijn, want thuis lees ik op de website van het circus dat ze van 21 december tot en met 5 januari maar liefst dertig voorstellingen geven, op kindvriendelijke tijden. De entreeprijzen zijn niet mals en variëren van 26 tot 58 euro. Dat dempt mijn toch al geringe nieuwsgierigheid flink.

Toegegeven, het circus van nu is niet meer het circus van ooit, waarbij ook dieren – van paarden tot leeuwen – werden ingezet om het publiek te vermaken. Vanwege strenge regels voor het dierenwelzijn behoort dat al langer tot het verleden. Het circus van nu draait vooral om acrobatiek, variété en theater. Niet mijn vorm van vermaak, maar ieder zijn meug.

Als ik op de eerste maandag van het nieuwe jaar langs het Malieveld fiets, staan de circustenten nog steeds in de regen in een hoek van het veld. Er rijden wat vrachtwagens af en aan. Over enkele dagen zullen de tenten zijn afgebroken en zal het Malieveld weer leeg zijn. Wachtend op wat het komende jaar zal brengen. Als het aan mij ligt voornamelijk leegte en rust.